ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ελπίζω να είσαι καλά. Ξέρω ότι σε ξαφνιάζει το γράμμα μου. Πίστευες ότι μετά από όλα όσα συνέβησαν μεταξύ μας δεν θα ήθελα καμιά επικοινωνία με το άτομο σου. Δεν θα ήθελα ποτέ ξανά και για κανένα λόγο να έρθουμε σε επαφή τα δυο μας. Μην ανησυχείς και μην ξαφνιάζεσαι, όντως αυτό συμβαίνει. Δεν είναι πισωγύρισμα το γράμμα μου αυτό, ούτε προσπάθεια επανασύνδεσης.Σκέψεις είναι! Λόγια που παλεύουν να βγουν από το κεφάλι μου με χίλιους τρόπους και να τρέξουν προς τον παραλήπτη τους για να μην τρελαθώ. Για αυτό και σου γράφω. Για να ηρεμήσει η ψυχή μου. Ναι, ξέρω, δεν το περίμενες ε;Νόμιζες πως θα έφευγες κι εγώ θα κατέρρεα, θα καταστρεφόμουν – όπως κατέστρεφα τόσον καιρό τον εαυτό μου μαζί σου. Πως θα το ρίξω στο αλκοόλ, στα ξενύχτια, ίσως, και στις καταχρήσεις, στα ατέλειωτα πακέτα τσιγάρων και θα μιλάω με τις ώρες άλλοτε με τους φίλους μου για εσένα και άλλοτε με το ταβάνι μπας και μου εξηγήσει κι εκείνο και μου αιτιολογήσει τα αδικαιολόγητα σου. Μπας και ειπωθούν επιτέλους τα όσα έμειναν ανείπωτα μεταξύ μας.Τι κρίμα όμως! Έφυγες από εμένα και εν τέλει εγώ είμαι αυτή που προχώρησα μπροστά! Κι εσύ έμεινες πίσω, στάσιμος, χωρίς να έχει αλλάξει τίποτε βασικά στην ζωή σου. Μονάχα η θέση μου αντικαταστάθηκε από άλλες, οι οποίες εν τέλει κι αυτές παροδικές ήταν στη ζωή σου. Τίποτε άλλο δεν άλλαξες. Ούτε προχώρησες, ούτε τίποτα. Και ο άνθρωπος, καρδιά μου, πρέπει να προχωράει μπροστά, σαν τη ζωή του, να εξελίσσεται και να βελτιώνεται. Εσύ, ωστόσο, δεν έπραξες κάτι τέτοιο.Για εσένα η εξέλιξη σημαίνει αλλαγή συντρόφου και αντικατάσταση, σημαίνει απλώς να αλλάζεις τα κρεβάτια σου. Γυναίκες – πουκάμισα, που το φοράς είτε μια φορά και το αλλάζεις μόλις σου τσαλακωθεί ή το φοράς κάποιες φορές παραπάνω και το αλλάζεις μόλις το βαρεθείς ή θες να φορέσεις κάτι διαφορετικό. Γυναίκες που στην ουσία για εσένα δε σημαίνουν τίποτε περισσότερο πέρα από το να συμπληρώνουν περιστασιακά τα δικά σου κενά.Κι ας παραμυθιάζεις τις ίδιες πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Μπορεί να παραμυθιάζεις και τον εαυτό σου και να προσπαθείς να τον πείσεις για το αντίθετο. Αλλά μην κοροϊδευόμαστε. Η ζωή είναι ποτάμι που συνεχώς κυλάει για να πάμε μπροστά! Μα κάτι τέτοιο σε εσένα δεν ισχύει. Εσύ νόμιζες πως με το να είσαι εσύ το ποτάμι θα πας μπροστά και θα εξελιχθείς. Αλλά δεν βλέπεις το λάθος σου!Δεν βλέπεις πως με το να κυλάς συνεχώς και να μην βρίσκεις ένα λιμάνι για να αράξεις, να δέσεις, δεν πρόκειται να ηρεμήσεις ποτέ! Συνεχώς θα περιφέρεσαι άσκοπα μέχρι να συναντήσεις την θάλασσα και να σε πνίξει! Δεν θα καταφέρεις ποτέ να ενωθείς μαζί της κι ας είναι αυτή η ουσία σου και ο προορισμός σου.Θα μου πεις πέτρα που κυλάει δεν χορταριάζει, αλλά όσο κυλάει η πέτρα τόσο φθείρεται και η ίδια και αλλάζει η μορφή της και ναι μεν, είναι κακό πράγμα το χορτάριασμα και η επανάπαυση αλλά είναι ακόμα χειρότερο το να χάνεις τον ίδιο σου τον εαυτό καλέ μου!Λυπήθηκα πολύ όταν χωρίσαμε, που σε έχασα έτσι βίαια και απότομα από τη ζωή μου και την καθημερινότητά μου. Πλέον λυπάμαι όχι για την απώλεια σου αλλά γιατί συνειδητοποιώ καθημερινά πόσα χαμένα βράδια ξόδεψα στο πλάι σου.Δεν σκοπεύω να σου ξαναμιλήσω καλέ μου. Μην ανησυχείς. Ούτε να σου ξαναγράψω. Σήμερα ηρέμησε η ψυχή μου και τελειώνω εδώ.