@InannaΜα δεν ανεφερε πουθενα η κοπελα οτι χαιρεται που ειναι κλειστη, ουτε οτι εχει επαναπαυτει λεγοντας "ετσι ειμαι κ σ οποιον αρεσω". Επειδη κ γω ειμαι κλειστη, μπορω να μπω στη θεση της κ να καταλαβω οτι μπορει να εχει διαθεση να αλλαξει(αλλωστε φαινεται να συνειδητοποιει οτι αυτη η συμπεριφορα της δημιουργει προβληματα στις σχεσεις της με τους αλλους), αλλα κατι τετοιο δεν ειναι ευκολο. Εχω βαρεθει να ακουω απο αλλους να λενε σε καποιον ανθρωπο που ειναι κλειστος "βγες εξω κ μιλα με αλλους, νιωσε ανετα, βγες απ το καβουκι σου" λες κ ειμαστε μηχανηματα ξερω γω κ μπορουμε να πατησουμε ενα κουμπι κ να αλλαξουν ολα. Εγω εδω κ πολλα χρονια προσπαθω να αλλαξω αυτο το στοιχειο του χαρακτηρα μου κ θεωρω πως εχει υπαρξει μια ορατη βελτιωση, ομως ακομα κ τωρα ανθρωποι που με γνωριζουν μου λενε φρασεις του τυπου "δεν μιλας πολυ ε?", "εισαι ντροπαλη" κλπ. Εγω θεωρω οτι εχω κανει μια αλλαγη προς το καλυτερο, ομως οι αλλοι μου δειχνουν οτι αυτο δεν φαινεται κ πολυ κ οτι ακομα η εντυπωση που δινω ειναι οτι ειμαι κλειστη. Ξερεις ποσο αποθαρρυντικο ειναι αυτο για μενα? Θελω λοιπον να καταληξω στο οτι αφενος ο χαρακτηρας δεν αλλαζει μαγικα κ αφετερου, το οτι μπορει καποιος να συνειδητοποιει οτι ενα στοιχειο του χαρακτηρα του του δημιουργει προβληματα, δεν σημαινει οτι θα καταφερει κιολας να το αλλαξει. Γιατι οταν εχεις μια φυσικη ροπη προς το να κλεινεσαι στον εαυτο σου, ε δεν γινεται ποτε να γινεις κοινωνικος, πως να το κανουμε. Ακομα κ να κανεις καποια μικρη αλλαγη, παλι κλειστος θα εισαι, απλα οχι οσο ησουν πριν.
23.10.2016 | 03:06
<3
Πολλοι φιλοι κατα καιρους μου εχουν κανει παραπονα οτι δεν τους παιρνω συχνα τηλ κ οτι παιρνουν μονο εκεινοι, οτι δεν τους λεω συχνα να βγουμε κλπ. Νομιζουν οτι αδιαφορω για κεινους. Κ ομως, δεν το κανω απο αδιαφορια. Απλα το να παρω τηλ τον αλλον κ να δειξω μ αυτο τον τροπο οτι τον σκεφτομαι κ οτι τον νοιαζομαι μου ειναι δυσκολο, γιατι γενικα ειμαι κλειστη σαν ανθρωπος κ δεν το εχω πολυ με το να εκφραζω τα συναισθηματα μου. Ισως φοβαμαι οτι ο αλλος μπορει να μην νιωθει το ιδιο για μενα, γι αυτο κ μου ειναι δυσκολο να παρω αυτη την πρωτοβουλια να καλεσω καποιον. Υπερβολικα ανασφαλες ακουγεται αυτο ε? Κ ομως ετσι νιωθω. Περα απ τις κολλητες μου κ την οικογενεια μου, που ξερω οτι μ αγαπουν, δεν νιωθω ανετα να παιρνω τηλ κανεναν αλλον. Κ ομως μεσα μου μπορει να νοιαζομαι για πολλους, οσο δεν φανταζονται. Τις προαλλες μου εκανες κ εσυ αυτο το "παραπονο", οτι με παιρνεις τηλ μονο εσυ, ενω εγω ποτε. Δεν εισαι κολλητος μου. Δεν γνωριζομαστε πολυ καιρο. Δεν με ξερεις τοσο πολυ, ωστε να εχεις καταλαβει ακριβως τι ανθρωπος ειμαι. Κ ομως, πριν καν προλαβω να σου εξηγησω γιατι δεν σου στελνω κ γιατι δεν σε παιρνω τηλ, μου ειπες απο μονος σου οτι εχεις καταλαβει οτι γενικα ειμαι ετσι κ οτι δεν το κανω απο αδιαφορια. Ξερεις ποση εντυπωση μου εκανε αυτο? Με ξερεις λιγο καιρο κ ομως ειχες μπει στον κοπο να αναλυσεις τον τροπο συμπεριφορας μου, να παρατηρησεις αν φερομαι κ με αλλους ετσι κ να καταλαβεις τον λογο που το κανω αυτο. Οι περισσοτεροι αν δεν με γνωριζαν καλα κ εβλεπαν οτι (φαινομενικα) αδιαφορω, θα καταλαβαιναν το προφανες, οτι μου ειναι αδιαφοροι, οποτε πιθανοτατα θα με εγραφαν, εφοσον εβλεπαν οτι κ γω τους γραφω. Εσυ ομως δεν εμεινες σ αυτο που δειχνω, εψαξες κ πιο βαθια. Κ καταλαβες γιατι φερομαι ετσι. Σε ευχαριστω που προσπαθησες να με ανακαλυψεις. Με εκανες να νιωσω πολυ ωραια.
4
