ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν αντέχω άλλο έχω σιχαθεί τον εαυτό μου. Εδώ και 6 μήνες ένα μόνιμο καθημερινό άγχος. Μια αβεβαιότητα, απαισιοδοξία και κούραση. Και όλα αυτά για τα μαθήματα τις σχολής μου και τι θα κάνω στο μέλλον στην ζωή μου. Μπήκα 5ο έτος και χρωστάω 13 μαθήματα (η σχολή έχει 70+) και δεν ξέρω πώς να τα ξεφορτωθώ. Νιώθω ότι δεν θα την βγάλω πότε αυτή την γαμω σχολή. Εδώ που σπουδάζω μένω μόνος και με αυτή την ψυχολογική κατάσταση που έχω δεν μπορώ άλλο. Ξυπνάω κάθε πρωί στς 5 από το άγχος και δεν με ξανά παίρνει ο ύπνος. Θέλω να φύγω να πάω σπίτι με τους δικους μου. Ευτυχώς με υποστηρίζουν και δεν με πιέζουν για το πότε να βγάλω την σχολή αρκεί να πάρω πτυχίο. Αλλά δεν αντέχω άλλο εδώ έχω σιχαθεί την πόλη τα άτομα από την σχολή μου, εκτός απο μερικούς και φυσικά την ίδια την σχολή μου. Πού προσπαθείς να δείξεις ενδιαφέρον κάνοντας ερωτήσεις και αυτοί είτε σε απαξιώνουν είτε σε μπερδεύουν περισσότερο επειδή νομίζουν ότι τα θυμασε όλα τα μαθήματα απ'έξω. Ζηλεύω τα άτομα που είναι σε μία εύκολη σχολή και το μόνο που κάνουν είναι να βγαίνουν για καφέ και έξω ή ακόμα περισσότερο ζηλεύω τα άτομα που ήξεραν σε τι σχολή ήθελαν να περάσουν. Διότι άμα μου άρεζε η σχολή πιστεύω δεν θα την είχα αμελήσει έτσι. Και άντε βγαίνω από την σχολή τι κάνω? Ψάχνω δουλειά σε έναν τομέα που δεν μου αρέσει? Πφφφφ αυτά.....