ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χωρίσα εδώ κ τρεις μήνες με ένα παιδί που τα είχα δύο μήνες γιατι εγώ γουσταρα πολύ αλλά αυτός δεν ένιωθε τίποτα για μένα.Περασα από πολλά στάδια για να το ξεπεράσω κ τώρα νομίζω έχω φτάσει στο καλύτερο,την αποδοχή επίσης έχω σταματήσει να κλαίω.Το θέμα ειναι οτι έχω πέσει σε απόλυτη αδράνεια! περνάει ή ζωή κ εγώ την χάνω.ξυπναω 12 το μεσημέρι κ σηκωνομαι απτό κρεβάτι στις 3,4 πάω ελάχιστα στην σχολή μου αποφεύγω να πάω γυμναστήριο δεν διαβάζω αλλά αγχωνομαι! μιλάω με τον κάθε άκυρο κ θέλω τόσο να κάνω σεξ αλλά δεν βρίσκω κάποιον να γουσταρω.. νομίζω έχω ροπή προς την αποτυχία!κάθομαι απλά κ μιλάω σε τσατ με αγνώστους κάνω σεξ τσατ με τον κάθε ηλίθιο...κάνω σαν να έχω προβλήματα σοβαρά ενώ είμαι μία χαρά κοπέλα και όμορφη κ έξυπνη με φίλους τους οποίους γράφω!δεν μου φαίνεται για καταθλιψη πρώτων γιατί πάω ήδη σε ψυχολόγο κ θα μου το είχε πει δευτερον γιατί δεν νιώθω στεναχώρια απλά πολύ ουδέτερα !όταν τα σκέφτομαι όλα αυτά αγχωνομαι ότι θα είμαι για πάντα μόνη μ ή ότι δεν θα τελειώσω ποτέ την σχολή! καθόλου σκέψεις?καμιά βοήθεια?