ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μια τεραστια ομοιοτητα αναμεσα στην πορεια της ζωης ενος ανθρωπου και τη συνολικη εξελιξη του ανθρωπινου ειδους. Τι εννοω μ' αυτο. Πως ξεκιναει ο ανθρωπινος οργανισμος; Απο ενα κυτταρο, το ζυγωτο, το οποιο προεκυψε απο τη ενωση δυο κυτταρων, και εμφυτευτηκε στον πλακουντα, σε ενα καταλληλο περιβαλλον. Εκει πολλαπλασιαζεται και τα κυτταρα αυτα στη συνεχεια εξειδικευονται και οργανωνονται. Σιγα σιγα το εμβρυο αναπτυσσεται, παντα μεσα σε υγρο, και καποια στιγμη ξεχωριζεις οτι αυτο το εμβρυο αρχιζει να μοιαζει με εναν μικρο ανθρωπο. Καποια στιγμη το εμβρυο αφηνει το υγρο στοιχειο και βγαινει εξω στη στερια, γεννιεται. Στην αρχη ο μικρος ανθρωπος μπουσουλαει, αρα περπατα στα τεσσερα. Καποια στιγμη μαθαινει να περπαταει στα δυο ποδια του. Καποια στιγμη οργανωνεται και η ομιλια. Οι ανωτερες νοητικες λειτουργιες ερχονται σιγα σιγα με το χρονο.Ακριβως οπως εγινε με τον ανθρωπο στο περασμα των αιωνων! Λενε πως η ζωη ξεκινησε μεσα στο νερο. Καποια στιγμη εμφανιστηκαν και οι πρωτοι μονοκυτταροι οργανισμοι οι οποιοι σιγα σιγα οργανωθηκαν. Καποια στιγμη κατοικηθηκε η στερια για πρωτη φορα. Στην αρχη υπηρχαν τετραποδα. Καποια στιγμη ο ανθρωπος αρχισε να περπαταει στα δυο του ποδια. Ηρθε και ο λογος. Και ο ανθρωπος αρχισε σιγα σιγα να αναπτυσσεται και νοητικα και να δημιουργει πολιτισμους.Λενε οτι ολη μας η ιστορια βρισκεται γραμμενη στο dna μας. Τωρα το βλεπω αυτο πιο καθαρα απο ποτε. Ειναι σαν καθενας απο μας να ξαναζει το μυστηριο της ζωης του ειδους μας μεσα σε μια ζωη, τη δικη του. Και το dna μας μας σπρωχνει συνεχως αναπτυσσοντας μας μεχρι να φτασουμε σε εκεινο το σημειο της εξελιξης μας στο οποιο θα εχει εκφραστει ολοκληρωμενο το dna μας. Μηπως τελικα δεν υπαρχει κανενα μυστηριο; Μηπως ειναι ολα εκει μπροστα μας και εμεις απλα εθελοτυφλουμε; Ποτε δε θα σταματησει να με εκπλησσει αυτος ο κοσμος!