7.11.2016 | 16:05
.
Θυμάμαι ότι πέρασε ένας χρόνος σχεδόν από τη μέρα που ανέβηκα εκεί για να σε δω έστω για λίγο...Παρατηρούσα την αβεβαιότητα στα βλέμματα, στα αγγίγματα, στα φιλιά. Δεν ήξερες κι εσύ πια τι ήθελες, αλλά η απόσταση ήταν δική σου απόφαση, οπότε δεν περίμενα να το παραδεχτείς.Τα παρατήρησα αλλά δεν τα υπολόγισα. Το μυαλό του ερωτευμένου δεν υπολογίζει το προσωπικό κόστος. Καταμετρά στιγμές και τις αρχειοθετεί ως αναμνήσεις ώστε να τρέφεται από αυτές όταν χρειάζεται κουράγιο και δύναμη... για να συνεχίσει να κυνηγάει το άφταστο και το αδύνατο.Αλήθεια ένιωσα πως το "άφταστο" το αγγίξαμε για κάποιες στιγμές, αν και αργά, την τελευταία μας φορά. Όταν φιλιόμασταν, όταν χορέψαμε, όταν κοιμόσουν στα χέρια μου... έβλεπα ότι ο άνθρωπος που με έχει πληγώσει τόσο και μάλιστα επίτηδες κι επανειλημμένα, έχει κι αυτός κάποιες στιγμές αθωότητας - κάποια αισθήματα για εμένα που μόνο στον ύπνο του δεν είχε ανασφάλεια να εκδηλώσει...Αυτές θα κρατήσω μέσα μου και γι αυτές θα νιώθω ευγνώμων. Ενάμιση χρόνος από τη ζωή μου, για λίγες μόνο στιγμές... Το αποδέχομαι και προχωράω...