ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχες αναρωτηθεί φωναχτά "πού θα είμαστε άραγε σε ένα χρόνο...", από μέσα μου σκεφτόμουν πονώντας πως όπου και να είμαστε σίγουρα θα είναι καλύτερα από δω και πρέπει να το δεχτώ. Καταλάβαινα ότι και εσύ αυτή την επιθυμία εξέφραζες, ήμασταν καιρό στον ίδιο επώδυνο φαύλο κύκλο. Δε μιλάμε πια, έχω γνωρίσει μια κοπέλα κάποιους μήνες τώρα, είμαι καλύτερα. Όμως νιώθω ότι η τελευταία φορά που πραγματικά ξεκουράστηκα ήταν στην τελευταία αληθινή αγκαλιά μας, όχι σε κείνες τις μαγκωμένες στο τέλος. Όταν δεν είμαι καλά ακόμα ακούω τη φωνή σου να με παρηγορεί, ξέρω ακριβώς τί θα μου έλεγες, ξέρω απ'έξω όλα τα ύφη σου. Εκείνη δε με καταλαβαίνει, εκείνη είναι της Δικαιοσύνης και εσύ μου έμαθες ότι στην αγάπη δε γίνεται να ζυγίζεις τί δίνεις μη και αδικηθείς στο τί παίρνεις. Θα ήσουν περήφανη για μένα νομίζω, έχω αλλάξει κάποια πράματα, δίνω τις μάχες μου γενναία, μεγαλώνω, όμορφα θέλω να πιστεύω...πόσο παράξενο που δεν είσαι εδώ να το δεις. Ο χρόνος γλύκανε κάπως τον πόνο, ακόμα λείπεις όμως, ακόμα εν αναμονή νιώθω...