14.11.2016 | 12:32
Φοβος και η ληθη της αρνησης.
Σε γνωρισα πριν ενα χρονο, ολα εγιναν γρηγορα και θα μπορουσαν να ειναι καλα, βεβαια εγω μετα απο 7 χρονια χωρισμενος ολα μου φαινονταν λιγο σουρεαλ. Δεν μπορουσα να πιστεψω οτι σε ερωτευτικα και απομακρινθηκα απο σενα χαμενος μεσα στο κεφαλι μου και ολα τα συναισθηματα μου. Ξερω οτι σε πληγωσα τοτε. Εχουμε μιλησει και η σχεση μας ειναι καλη. Καταλαβα οτι ειμαι ερωτευμενος μαζι σου οταν εμαθα δυο πραγματα και πληγωθηκε ο εγωισμος μου. Το ενα πριν μερικες μερες. |Ξερω τι θα κανω, θα μπω παλι στη αρνηση και θα συνεχισω, μετανιωνοντας καθε στιγμη που δεν εμπιστευτικα τι μου λενε τα συναισθημτα μου. Υ.Γ. Οταν φοβαται καποιος ειναι γιατι μπορει να θελει κατι αλλα οι προηγουμενες εμπειριες τον/την κανουν να ειναι διστακτικοσ/η.(Ξερεις εσυ)Ενα απλω δεν θελω θα ηταν σεβαστω. Οταν μου το ειπες μια ελπιδα ζωντανεψε μεσα μου, αλλα οπως παντα τελευταιος. Ειμαι καρβουνακι.
