ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 20 και δεν ειχα ποτε μου σχεση. Οχι απο δικη μου επιλογη να μην κανω σχεση, αλλα απο δικες μου λαθος επιλογες! Οποιον βρω να μου κεντρισει το ενδιαφερον, ειτε εμφανισιακα ειτε εσωτερικα, και ξεκιναει μια σεξουαλικη σχεση, δεν προχωραει ποτε σε κατι παραπανω. Ισως ευθυνομαι και εγω που δεν εχω εκφρασει ποτε τετοια επιθυμια σε καποιον, για να εξελιχθει η σχεση σε κατι παραπανω, αλλα φοβαμαι πως θα εξαφανιστει, και σκεφτομαι πως απο το να τον χασω τελειως απο τη ζωη μου, καλυτερα να συνεχισουμε εστω και ετσι. Βεβαια παντα καταληγω να πληγωνομαι γιατι πλαθω παραμυθια με το μυαλο μου και αρχιζω να κολλαω με το ατομο, και στο τελος εξαφανιζεται με πολυ ασχμο τροπο. Δεν ξερω, ισως να μην ειμαι τυχερη στον τομεα αυτο. Ισως παλι ειμαι πολυ ανωριμη και δεν ξερω ακομα να ξεχωριζω τους αντρες. Απλα θελω τοσο πολυ να βρω καποιον που να με νοιαζεται, να με θελει πραγματικα και να τον θελω και εγω. Νιωθω οτι εχω τοσα πολλα να δωσω σε ενα τετοιο ατομο, αλλα δεν ξερω αν και ποτε θα βρεθει αυτο το ατομο. Εχω κουραστει να πληγωνομαι και να μην με βγαζει πουθενα αυτο...