ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η κατάσταση μας έχει ιστορικό βάθος 2 ετών.Το Νοεβρη του '14 γνωριστηκαμε στο ένα εργαστήριο.Μιλουμε από τότε συνεχώς και όλα έδειχναν ότι η χημεία μεταξύ μας ήταν τόσο ισχυρή που φάνταζε αδύνατον το να μην υπάρξει κάτι σπουδαίο.Και όμως μία βλακεία μου προκάλεσε την θύελλα των επιπτωσεων του εγωισμου σου.Και ποια ήταν η βλακεία μου? Ηταν η ακύρωση του πρώτο ραντεβού μας εκ μέρους μου λόγω της καταρρακτώδους βροχής την εν λόγω μέρα.Αντι λοιπόν να ε προσκαλεσω σπίτι πχ ,στο ακυρωσα κάτι που εσύ το εξελαβες είτε ως αλαζονική - υπεροπτική στάση είτε ως στάση ενος ακόμη καληνυχτάκια.Δεν κατάλαβα ποτέ πως το είδε όλο αυτό πάντως το δεδομένο ήταν ότι μου ακυρωσες όλα τα επόμενα.Και κάπου εκεί τελειωσε η οιαδήποτε επικοινωνία μας,μεχρι να φτάσουμε στο καλοκαίρι του 16.Μια μέρα που κόλλησε ιό το fb μου στάθηκε αφορμή να μιλήσουμε μετά από ένα μύνημα που ποτέ δεν έστειλα εγώ-να ναι καλά ο ιός.Μιλησαμε λοιπον εκεί για λίγες μέρες και θυμηθηκαμε τα παλιά.Ομως δε σου πα να βγούμε γιατί είχα πολλές ανασφάλειες προσωπικές -οτι αν βγαιναμε θα τα σκατωνα.Ετσι πέρασαν κάποιοι μήνες και άρχισε ξανά η σχολή.Καποια μερα έτυχε να φάμε μαζί στην εστία .Θυμάμαι τον ενθουσιασμό ζωγραφισμένο στο πρόσωπο σου.Τα ματια σου έβλεπαν μία καλή εκδοχή του εαυτού μου.Μια εκδοχή που όμως δεν μπορώ να διατηρήσω.Γιατι μπορώ να σε εντυπωσιασω στο πλαίσιο φευγαλέων στιγμών στο πανεπιστήμιο,ομως οι περιοριστικές πεποιθήσεις μου δεν μου επιτρέπουν να σου προτείνω α βγούμε.Οσο κ αν το θες και το θέλω ,ο φόβος πιθανού ξενερωματος σου με διαλύει.Οσο και αν σε φλερταρω στα διαλείμματα και ανταποκρινεσαι επιτυχώς ή το αντίστροφο ,μέσα μου φοβάμαι.Θεωρω ότι θα αποδειχθω λίγος.Οχι επειδή είμαι-αλλωστε τι πα να πει εισαι ή δεν εισαι κάτι έφοσον δεν ξέρουμε το μέλλον - αλλά επειδή συνηθησα το δρομο της δειλίας