ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχουμε χωρίσει εδώ και 2 χρόνια και 7 μήνες-ναι ίσως να είμαι και κολλημένη-. Δεν ξέρω τι κάνει στην ζωή του. Εγω έχω προσπαθήσει με διάφορα παλικάρια που έχω γνωρίσει να προχωρήσω αλλά δεν, πότε θα ήθελα μόνο εγω και πότε μόνο αυτοί. Το αποτέλεσμα: να είμαι μόνη μου.. Το πρόβλημα: να τον σκέφτομαι συνεχώς και την κάθε μας στιγμή σαν να την ζω μόλις τώρα και είπαμε ότι έχουν περάσει πάνω απο 2 χρόνια! Νευριάζω με εμένα που ακόμα τον σκέφτομαι που και που και μάλιστα στεναχωριέμαι και καμιά φορά...Και τι άλλο να κάνω απο το να αφήσω τις σκέψεις μου ελεύθερες, θέλω να τον σκεφτώ; ας τον σκεφτώ και ας αναπολώ τις όμορφες στιγμές που περάσαμε.. Εξάλλου όταν λέω οτι δεν θέλω να τον σκέφτομαι, καταλήγω να τον σκέφτομαι ακόμα περισσότερο, ενώ με το να αφήνομαι ως δια μαγείας περνάει γρηγορότερα η σκέψη και η ανάμνησή του...Και στο τέλος με ένα αχνό χαμόγελο καταλήγω στο ότι όπως ήρθε αυτός τότε στην ζωή μου, έτσι θα έρθει και κάποιος άλλος... Και θα ξαναζήσω το πρώτο φιλί, την πρώτη φορά που θα κάνουμε έρωτα... Με έναν άλλον άνθρωπο, αλλά θα τα ξαναζήσω! Αργά ή γρήγορα.... Βασικά, ελπίζω γρήγορα.