ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η κατάσταση έχει αρχίσει να γίνεται ανησυχήτική. Με το παραμικρό με πιάνουν δάκρυα. Βλέπω πχ παιδιά στο δρόμο με τις μητέρες τους και με παίρνουν τα ζουμιά. Ακούω ένα τραγούδι που το άκουγα στα πιο νιάτα μου να οι βρύσες. Θυμάμαι κάποιον συγγενή που δε ζει πια και ξανα τα ίδια. ίσως ακούγεται αστείο αλλά μήπως χρειάζεται να με δει γιατρός; δεν ειναι λογικά πράγματα αυτά. Ρωτάω γνώμη από εδώ μήπως βρίσκεται κανενας ειδικός γιατι χρήματα για συνεδρίες σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους δεν περισσεύουν δυστυχώς.