ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας. Ειμαι φοιτητρια στο πρωτο ετος και δεν εχω καμια διαθεση να σπουδασω! Παντα ειχα προβλημα ελλειψης προσανατολισμου στη ζωη μου. Στο σχολειο διαβαζα μηχανικα επελεξα κατευθυνση και εδωσα πανελληνιες καταφερνοντας με μεγαλη επιτυχια να εισαχθω στη σχολη πρωτης επιλογης μου! Τα 6 χρονια στο σχολειο ηταν τα πιο ανιαρα κ ασκοπα της ζωης μου καθως αδιαφορουσα πληρως για το περιεχομενο των μαθηματων στο συνολο τους. Αντιστοιχη αδιαφορια επιδεικνυα και για τον καταλογο ΑΕΙ κ ΤΕΙ καθως κανενα δεν με ενδιεφερε ιδιαιτερα τουλαχιστον οχι ουσιαστικα ( ναι η ιστορια της τεχνης ακουγεται πολυ ωραια!). Αυτη τη στιγμη το ιδιο νιωθω και για τη σχολη ασχετα απο το αντεικιμενο της καθως ειναι νωρις και τα μαθηματα ειναι πολυ γενικα. Το θεμα ειναι οτι στις παραδοσεις βαριεμαι η αφαιρουμαι ( ακριβως οτι εκανα και στο σχολειο δηλαδη) και οσο πλησιαζει η εξεταστικη νιωθω σαν ενα μεγαλο βαρος στους ωμους μου το διαβασμα που πρεπει να κανω. Το ξερω οτι οι περισσοτεροι φοιτητες αισθανονται ετσι για το διαβασμα δεν πρεπει να εχουμε ενθουσιασμο και να βρισκουμε ενδιαφερον σαυτο που διαβαζουμε? Οχι απλως να διαβαζουμε αγκομαχωντας για να περασουμε. Το μονο που θελω ειναι να κανω κατι για το οποιο θα εχω παθος θα εχω τρελα, ερωτα. Δεν θα ειναι αγγαρεια ουτε μονο λυση επιβιωσης. Μηπως ζηταω πολλα? Ισως ναι ,ισως να προτρεχω πολυ απλα δεν θελω να χασω και αλλα χρονια απο τη ζωη μου ουτε να επαναλαβω την ιστορια του σχολειου. Το προβλημα ειναι οτι ειμαι πολυ ανασφαλης και μπερδεμενη για να βρω τι ειναι αυτο που πραγματικα θελω. Ουφ τα ειπα!