17.12.2016 | 22:49
Εγώ είμαι κοντή...
Και αυτός ψηλός και λέει ότι θα με προτιμούσε λιγο ψηλότερη αλλά διαφωνώ κάθετα μαζί του. Διαφωνώ τόσο πολύ κιόλας που δεν φοράω τακούνια όταν βγαίνουμε έτσι από αντιδραση (όκ αυτό το κάνω γιατί περπατάμε συνέχεια και τρωω γλιστρες και ξυπόλυτη στο ισωμα). Αυτό που για να τον κοιτάξω πρεπει να σηκώνω το κεφάλι μου και να ακουμπάω το σαγόνι στο στηθος του όπως με κρατάει και που κυριολεκτικά χάνομαι στην αγκαλιά του με κάνει να νιώθω φανταστικά. Το να με αγκαλιάζει και να ακούω τον χτυπο της καρδιάς του, το να φυσάει και να κρύβομαι πίσω του, οι κοροϊδία του... Δηλαδή αυτός όπως τα λέει θα προτιμούσε μια άλλη γενικότερα. Πιο ψηλή, πιο παχιά, με πράσινα μάτια, λίγο πιο έμπειρη, λίγο πιο σταθερή... Όμως δείχνει από τις πράξεις του ότι με θέλει σαν τρελός και ενώ έχει πέραση του κάνω μόνο εγώ...Άρα γιατί να σκάω? Έχω καταλήξει πώς τον ελκυω σε ένα υποσυνειδητο επίπεδο και ότι το υποσυνειδητο του τελικά ζητάει μια κοντή, τρελή καστανοματα με αστεία φωνή. Το ύψος μου και τις καφέ ματαρες μου δεν θα τις άλλαζα ούτε με σφαίρες!