ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου δημιουργεί απίστευτο άγχος αυτός ο άνθρωπος που κάποτε με έκανε μόνο να χαμογελάω.. Θέλει να απομακρύνω οτιδήποτε με κάνει ευτυχισμένη (τον σκύλο μου) , επειδή είναι βρώμικος λέει , θέλει να πλένω τα χέρια μου πριν τον αγγίξω και να τα περνάω με οινόπνευμα ( ενώ ας πούμε μπορεί να πίνω καφέ) , κάθε φορά που βάζει ένα ρούχο που έχω πλύνει εγώ το μυρίζει (έχει αφήσει κ ρούχα στο σπίτι μου) λες ας πούμε και η κάψουλα του πλυντηρίου μπορεί να τον τρολλάρει και την μια να μυρίζει λεβάντα και την άλλη σκατίλα , και αν δεν έχει ήλιο εξώ όταν στεγνώνουν τα ρούχα λέει "θα μπορούσαν να μυρίζουν και καλύτερα" , παραπονιέται επειδή είμαι στην πρακτική απο το πρωί μέχρι το βράδυ και δεν προλαβαίνω να πάω σουπερ μαρκετ να γεμίσω το ψυγείο , και πρόσφατα σύγκρινε το πατρικό του με το σπίτι μου και σε κάθε τι μου χτύπαγε τα χρήματα . Πχ , "στο σπίτι μου είμαστε άνετοι έχουμε πάντα γεμάτο ψυγείο" -"ναι όμως μωρό μου στο σπίτι σου μένει μια μεγάλη οικογένεια ενώ στο σπίτι μου μένω μόνο εγώ που είμαι φοιτήτρια και οι γονείς μου είναι 700χλμ μακριά."- "στο σπίτι μου έχει πάντα σπιτικό φαγητό μαγειρευτό "-"ναι όμως μωρό μου στο σπίτι σου έχεις την μάνα σου που είναι απλά στο σπίτι ενώ εγώ πήγαινω πρακτική -σχολή και δεν μου μένει χρόνος ουτε για να φάω" .. και έπειτα απο όλα αυτά ζητάει όλο και περισσότερα και όταν του λεω πως γκρινιάζει υπερβολικά μου λέει "παλιά δεν είχα το θάρρος να μιλήσω , ενώ τώρα έχω φωνή να πω την γνώμη μου και οτι δεν μου άρεσει". απλά ήθελα κάπου να τα πω , τόση αχαριστία δεν την χωράει ο νους μου , έχω γίνει χίλια κομμάτια να τα προλάβω όλα , και όμως ποτέ δεν σταματά την γκρίνια....... απλά σπάω... και ναι πιστεύω πως ο τίτλος ταιριάζει απίστευτα στην κατάσταση μου. λύσεις ?συμβουλές? κάτι βρε παιδιά!!!!