ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σ'αγαπώ και δεν πρέπει. Ένιωσα τέτοια αμεσότητα, τόση οικειότητα, όταν ήμουν για λίγο κοντά σου. Ίσως να είναι αυτή η χημεία που λέμε. Τα μάτια σου δεν μπορούσα καν να διαβάσω το χρώμα τους. Έχω να σε δώ μήνες και ξέρω πως δεν πρόκειται να σε ξαναδω ποτέ, δεν πρόκεται να το διεκδικήσω γιατί είναι ενάντια στις αρχές μου, γνωρίζω πως μόνο με τη σκέψη αμαρτάνουμε. Άραγε αν γνωριζόμασταν υπό άλλες συνθήκες θα ταν διαφορετικά, θα ανοίγαμε την ψυχή μας με ειλικρίνεια? Πόσο μπορεί να διαρκέσει το πάθος? Ένιωσα το ενδιαφέρον σου, τη ζεστασιά σου, ακόμα και όταν θύμωσες και με κοίταξες με οργή, ακόμα και όταν προσπάθησες να καταλάβεις πως εκείνος που με συνόδευε αν ήταν δεσμός μου ή σύζυγός μου, αλλά ήταν ο πατέρας μου. Σε ένιωθα συνέχεια δίπλα μου εκείνη τη δύσκολη στιγμή, αλλά έκανα ότι δε σε έβλεπα, εσύ όμως ήσουν εκεί. Προσπαθούσες να με κάνεις να μη φοβάμαι, ήσουν προστασία και φροντίδα, εκείνο το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ήταν και για σενα. Συγνώμη που έπρεπε να κάνω ότι δεν σε θυμόμουν, απλά έτσι έπρεπε.Σ'αγαπώ και να προσέχεις.