ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες Τρίτη ήταν τα γενέθλια του πατέρα μου. Όλοι τον ευχήθηκαν. Τα αδέρφια μου ούτε καν τον πλησίασαν, ένα απλό "χρόνια πολλά, πολύχρονος" και ούτε αγκαλιές κλπ. Σχετικά ένα παγωμένο κλίμα. Μπορείς να το θεωρήσεις και φυσιολογικό στην οικογένεια μας, αφού ποτέ κανείς μας δεν είναι τόσο εκδηλωτικός με φιλάκια, αγκαλιές και γλυκόλογα. Εγώ όμως δεν του ευχήθηκα. Νιώθω περίεργα. Φαντάσου σε τι κατάσταση ψυχολογική έχω φτάσει προς αυτόν τον άνθρωπο που να μην μου βγαίνει να του πω ούτε ένα "χρόνια πολλά". Εντάξει θα μου πείτε πατέρας μου είναι αλλά έχω κρυώσει τόσο πολύ απέναντι του που δεν τον νιώθω πατέρα. Σκληρό αλλά δεν μπορώ να κάνω κάθε φορά πως δεν συμβαίνει τίποτα, όταν αυτός ο άνθρωπος είπε τόσα πολλά σκληρά λόγια και τα περισσότερα από αυτά ήταν αμφισβήτηση! Πώς θέλεις μετά εγώ να ανοιχτώ στον καθένα και να του ανοίξω την ψυχή μου, όταν ήδη μέσα από το ίδιο μου το σπίτι, δεν ένιωσα εμπιστοσύνη και ψυχική ασφάλεια;