ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είμαι το παιδί των 90s. Πήγα σχολείο όλη τη δεκαετία του 90, μετά το σχολείο φεύγω από το σπίτι για σπουδές ... τώρα στα άντα μου, νιώθω νοσταλγία για τη δεκαετία του 90 (λίγο χαζή(;), αλλά τη νιώθω) για όλα όσα κάναμε: για τις εξόδους την Παρασκευή ή Σάββατο λόγου μη πίεσης από το σχολείο, για τις πλάκες που έκανα με τον κολλητό μου, για το τσιγάρο που κάναμε στη γ' γυμνασίου πίσω από τα γραφεία των καθηγητών, για τις μπότες wehrmacht (δίπατες) που φορούσαμε με τα jeans 501, για την εποχή που ακόμα δεν είχαμε internet, υπολογιστή ή και κινητά (ή εντάξει, και που υπήρχαν τα τελευταία ήταν σε εμβρυακή μορφή, όχι τόσο τεχνολογικά εξεληγμένα κ.λπ), για τους δύο ξένους που ήταν η μόνη διέξοδος (και η τηλεόραση γενικά) από την καθημερινή ρουτίνα και που μας έδινε έναν πιο χαρούμενο τόνο...Νιώθει κανείς άλλος έτσι για το 90 ή υπερβάλλω εγώ;