Ταυτίζομαι και μπράβο σου. Ταυτίζομαι γιατί έχω συναντήσει ακριβώς όσα περιγράφεις. Μπράβο σου γιατί κάνεις κάτι που για μένα (και για πόσους άλλους) είναι πολύ δύσκολο. Το ότι επιμένεις και δεν αλλάζεις, εννοώ.
23.1.2017 | 22:30
Συχνά ταλαιπωρείται το μυαλό μου....
Από τις εξής σκέψεις:Ειλικρινά δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω με τις σχέσεις γενικά.Οσες φορες πλησιάζεις τους ανθρώπους με καλοσύνη σε παίρνουν για δεδομένο,θύμα για εκμετάλλευση,όσες φορές τους δείχνεις τη δυσαρέσκεια σου σε πιάνουν εχθρό,κι ας ξέρουν πως δεν λες κάτι με κακή πρόθεση,αλλά λένε αλλά εννοουν,πάντα κάτι δεν τους αρέσει.Πετανε κουταμαρες και χοντράδες όταν είσαι πεσμένος κάτω,χωρίς να νοιάζονται αν θα σε πληγώσουν.Παντα πρέπει εγώ να τσιγκλισω πρώτη,τυχαίνει να έχω βρεθεί σε παρέα όπου θα περνούσαμε μαζί κάποιες ώρες διασκέδασης σε μαγαζι και δεν έκαναν καμία κίνηση έστω να συστηθουν,από ευγένεια..Ήταν πάντα έτσι τα πράγματα η τώρα έγιναν??.Λες κι αυτός ο κόσμος στο τέλος θέλει να σε κάνει κακό και συμφεροντολογο λες και η σνομπαρια εγινε μόδα και ένδειξη φοβερής προσωπικοτητας,κούκλοι και κούκλες άψυχες με τέλεια ρούχα ,κινητό,δόντια και μακιγιαζ αλλα με βλέμμα άδειο,βαριεστημενο ,ξινο.Δεν χρωστάμε καλή κουβέντα σε κανεναν.Παντα δίνω την ίδια απάντηση στον εαυτό μου.Να επιμένεις,να μην αλλάξεις,να απλώνεις το χερι από ευγένεια,να φεύγεις από το θλιβερό και υπερδιογκωμενο εγώ σου.Ευτυχως είναι πολλοί που σκέφτονται ακόμα ετσι.Αυτο μας κάνει ξεχωριστούς και ζεσταίνει τις καρδιές μας μέχρι το τέλος του κόσμου.
1