Όντως δεν είναι ότι καλύτερο να αλλάζεις συνέχεια κατοικία και όντως οι γονείς γίνονται πολλές φορές καταπιεστικοι. Όντας και εγω παιδί στρατιωτικού γνωρίζω. ωστόσο πρέπει να δεις τη ζωή με λίγο καλύτερο μάτι και να απολαμβάνεις από αυτή ότι προλαβεις και για όσο προλάβεις. Μόνο έτσι θα ανταπεξελθεις. Σκέψου ότι μεγαλώνοντας οι καταπιεσεις και οι καταναγκασμοι συνήθως μεγαλώνουν. Ζήσε τη ζωή σου σαν να μην υπάρχει αύριο !
29.1.2017 | 01:39
Δώσε μου λίγη ζωή
Μία ζωή απόμακρη από την κοινωνία.Πιο κοντά στην μοναξιά και την εθιστικη μελαγχολία.Οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι οικεία στο δικό σου περιβάλλον.Δεν μιλάω για το πώς να ξεφυγω από αυτά... Έκανα απόπειρες αρκετές.Να ξαναστησω το παζλ και να βάλω τα κομμάτια στην θέση τους.Τα κομμάτια μιας διαλυμένης ζωής από τις μετακομίσεις.Δεν ξέρω αν ήταν έμφυτο ή αν ήταν λόγω των πολλών μετακομισεων που το ανέπτυξα Αυτό το στοιχείο της μοναξιάς.Αλλά μόνος ένιωθα τότε, μόνος νιώθω και τώρα.Ουτε η "φωλιά" της οικογένειας μου λέει τίποτα.Το σπίτι χτισμένο στην λάσπη δεν κρατά και δεν είναι δικό σου.Μόνος τα πέρασα,μονος θα τα περάσω.Μια χαρά παιδί είμαι! Μουσικές(ο έρωτας μου πλέον) αθλητισμός,πανεπιστημιο... Κάνω πράγματα!Αλλά την σκιά την κουβαλάω και θα την κουβαλάω μέσα μου!Τις μέρες που ένιωσα απόρριψη και ότι δεν με θέλει κανείς,την μοναξιά,τα κομμάτια του παζλ που μόνος κάθε φορά ξαναβαζω στην σειρά...Μία ζωή ενός νέου! Ενός νέου με ηλικία μεγάλου... 20 χρονών φίλοι μου!Γκρι και μπεζ.Στρατιωτικος ο μπαμπάς.Λιγο ψυχαναγκαστικος αυτός... λίγο χωρίς ελπίδα εγώ να χτίσω γέφυρα με τον δικό μου έξω κόσμο(και αρα να φτιάξω την ζωή που θέλω).Μια ζωή λειψή!Πως να γοητεύσεις και να γοητευθεις;Πως να την χτίσω τώρα την πουτανα την ζωή γαμω το στανιο μου γαμω;;!!!!!!!Προσωπικά θα μετακόμιζα άνετα πλέον...!Υπάρχουν και χειρότερα βέβαια... Αλλά δεν νιώθω προνομιούχος
1