ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειναι πολυ περιεργο πως μετα απο τοσα χρονια καταφερε καποιος να με κανει να τον σκεφτομαι και ποσο μαλλον καποιος που ετυχε να γνωρισεις....Σε ειδα προχθες στην δουλεια σου,ειμαστε συναδελφοι και αυτο ειναι που με τρομαζε στο να πιασουμε κουβεντα...Υπηρξες Κυριος σε οσα ειπες και ακομη πιο Κυριος που δεν εκανες οτι κανουν τοσοι αλλοι γυρω μας...Δεν ζητησες ουτε τηλ.ουτε fb ουτε μιλουσες απλα για να φανεις καποιος..Συζητησαμε δυσκολιες που περασαμε εν ολιγης για να φτασουμε στα χρονια που φτασαμε...Απο την στιγμη που εφυγα σε σκεφτομαι...Ειπες πως σου βγαζω μεγαλη κουβεντα αλλα δεν μπορουσαμε να μιλησουμε εκει λογω κοσμου...Δεν ανταλλαξαμε τηλεφωνα ουτε ειπαμε κατι αλλο περα απο το οτι χαρηκαμε πολυ για την γνωριμια και να σφιξουμε τα χερια...Ξερω που εισαι αλλα δεν θελω να κανω κινηση,ποτε δεν εκανα 1η το νιωθω αθλιο να γινει αυτο αλλα απο την αλλη δεν ξερω πως θα μπορουσα να σε ξαναδω και να συζηταμε για ωρες ατελειωτες...Μου εβγαλες τοση ωριμοτητα,καλοσυνη και οικειοτητα...Δεν ξερω τι να κανω...Και το θεωρω δυσκολο στην ηλικια των 31 να ξανα αισθανθω ετσι για καποιον....Μακαρι να το δεις και να βρεις τον τροπο να με βγαλεις απο την δυσκολη θεση....Πωωωωω παιδια της Lifo τι θα κανω?Τι φλασια ηταν αυτη σε μενα το τοσο απομακρο και αμυντικο κοριτσι?