18.2.2017 | 23:51
Τελικά...
...αρχίζω να πιστεύω πως αυτη η παροιμία με τον κλέφτη και τον νοικοκύρη,κάπου ισχύει...Σκέφτομαι πως θα ήμουν σήμερα,αν δεν αγαπούσε ο Θεός κάπου-κάπου και τον..."νοικοκύρη"! Μάλλον θα σερνόμουν στα τέσσερα και θα πίστευα,ό,τι μου έλεγες! Αυτή η ιστορία,είναι ό,τι πιο δύσκολο μπορεί να κληθεί ένας άνθρωπος σαν εμένα,να διαχειριστεί. Και παρότι οι συνθήκες ήταν ιδιάζουσες,ούτε στιγμή δεν σε εμπόδισαν απ'το να καταλάβεις πως δεν γίνεται ούτε να κρύβεσαι,ούτε να με υποτιμάς.Συνεχίζεις όμως ακόμη και τώρα απτόητη να το κάνεις,μ'έναν τρόπο που δεν καταλαβαίνω τι μπορεί να σου προσφέρει πια.Να με δεις ,ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ,γιατί δεν απαντάς πουθενά.Άρα;;Τι σόι παιχνίδι είναι αυτό;Μια χαρά διασκεδάζεις.Συνέχισε έτσι,γιατί απ'ότι φαίνεται έχεις αυτό που θα'πρεπε και αξίζεις να έχεις. Καλά να περνάς κι άσε τη ψυχή σου,μακριά από κάθε είδος δηλητήριου κι εμένα να προσπαθήσω να γλυτώσω από το ματωμένο παραμύθι σου...