ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παω στο γυμνασιο,υπαρχει μια καθηγητρια που η οποια ειναι μουσικος,με αγαπαει πολυ οπως και εγω,ξερετε παντα ειχα προβλημα το να με συμπαθουν καθηγετες και αλλα παιδια,αλλα ειναι η μονη καθηγητρια που με αγαπαει για αυτο που ειμαι πραγματικα.Εχω ενα σοβαρο προβλημα οι συμμαθητες και οι συμμαθητριες μου κανουν την ωρα που εχουμε μαθημα μαλακιες συγνωμη για την βρισια,αλλα κανουν βλακιες και φασαρια ολοι εκτος απο εμενα,και την κανουν να φωναζει πραγμα που με στεναχωρει.Αλλα δεν καταλαβαινω γιατι τα κανουν ολα αυτα,θελω να τους βρισω,να τους βαλω καταρα για να μαθουνε,θελω να τους σκοτωσω αλλα ξερω πως κανενα απο αυτα δεν ειναι σωστο αλλα δεν μπορω να μεινω με σταυρωμενα χερια βλεποντας την καθηγητρια που αγαπω να υποφερει εξαιτιας αυτων των αναισθητων,εγω μπορω να νιωσω πως νιωθει η κυρια γιατι αν αγαπας ενα προσωπο μπορεις να καταλαβεις πως νιωθει γιατι μπορεις να καταλαβεις τα παντα οταν αγαπας αλλα αν δεν αγαπας μπορεις να μαθειςκαποια πραγματα,αλλα οχι τα κυριοτερα πραγματα οπως πως αισθανεται ο αλλος .Δεν προκειται να τους ξαναδωσω ευκαιρια και δεν θα τους ξαναεμπιστευτω γιατι βλεπω τωρα ποια ειναι η πραγματικη εικονα των περισσοτερων γιατι οι μασκες επεσαν.Μακαρι τα πραγματα να μην ηταν ετσι,ευχομαι να πιστευαν περισσοτερο στο θαυμα της αγαπης οπως εγω.Θα μου ηταν πολυ χρησιμη μια συμβουλη ολοι περνουν διαφορες καταστασεις αλλα σε καθε προβλημα υπαρχει μια λυση.