ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γράφοντας τέτοια ώρα και με μάτια κόκκινα απ το κλάμα,δε ξέρω αν θα μπορέσω να γίνω κατανοητή,ωστόσο θα προσπαθήσω για τη τιμή των όπλων. Είμαστε μαζί μικρό σχετικά χρονικό διάστημα και ήδη εχουν δημιουργηθεί πάρα πολύ έντονα αισθήματα (από τη μεριά μου τουλάχιστον μιλώ μετά βεβαιότητας). Το ίδιο θα πιστευα και για εκείνον μέχρι εχθές,μα αυτή τη στιγμή αμφιβάλω για το αν ακόμη με συμπάθησε. Τι έγινε? Χμμ.. Σήμερα απ το μεσημερι μου πε ότι θα πήγαιναν με τους γονείς του στη θεία του και ότι δε θα μπορούσαμε να μιλάμε πολύ γιατί θα συζητουσαν κάτι οικογενειακό. Δε τέθηκε θέμα από μέρους μου (γιατί άλλωστε...). Η ώρα περνούσε και περνούσε και δεν είχαμε καμιά επικοινωνία. Θεωρούσα ότι θα συζητάνε τα της οικογένειας. Το φιάσκο όμως ξεκίνησε απο την ώρα που ο αδερφός μου (είναι μεγαλύτερος και ζει μόνος του σε δικό του σπίτι), καθώς μιλούσαμε στο τηλέφωνο, μου είπε ότι το αγόρι μου του έστειλε μια αστεία εικόνα στο Facebook. Ξεκίνησαν λοιπόν να μιλάνε περί ανέμων και υδάτων για πολλή ώρα. Υποψιασμενη ότι κάτι δεν πάει καλά, γιατί οκ,αν μπορούσε να στέλνει στον αδερφό μου,γιατί να μη στείλει έστω κάτι μικρό σ εμένα? Πήρα το τηλέφωνο και κάλεσα στο σταθερό του. Και ναι, κυριες και κύριοι, το σήκωσε η μητέρα του. Δεν είπα κάτι. Απλώς το έκλεισα. (Είχα πάρει με απόκρυψη) Του έστειλα κάτι αστειο να δω αν θα μου απαντήσει και μου είπε ότι θα μου στείλει μετά γιατί κάτι είχε γίνει. Επιστρεφοντας σπίτι του, μου είπε ότι είχε λιποθυμησει η θεία του,είχαν καλέσει γιατρό και τα σχετικά. Σε ερώτησή μου πώς αντέδρασε η μαμά του,που είναι και αδερφή της κυρίας που λιποθύμησε, μου είπε ότι αγχωθηκε αλλά όλα καλά. Τα καμπανακια μου χτύπησαν περισσότερο κι απ αυτά του Πάσχα. Η μαμά του ήταν στο σπίτι τους κι εκείνος μου πε ότι ήταν στη θεία του. Όλοι μαζί οικογενειακως. Συνεχίσαμε να μιλάμε κανονικά και του είπα ότι αύριο θέλω να τον δω. Θέλω να του γράψω όλα όσα σκέφτομαι και να του τα πάω μαζί με κάτι πράγματα δικά του. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνω? Ή μήπως απλώς να τα στείλω με το ταχυδρομείο και να εξαφανιστω απ τη ζωή του? Και ναι,ξέρω ότι ήταν κατινια και λάθος μου που πήρα να τσεκάρω αλλά ένιωθα ότι κάτι δεν πάει καλά. Δυστυχώς..είχα δίκιο..