ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μα ειναι τοσο παραξενο πια, εκεινες τις μερες που γυριζω σπιτι χωρις ορεξη ή με νευρα ετοιμη να ξεσπασω με την παραμικρη λαθος κινηση, να εμφανιζεσαι καπου εκει κοντα και η παρουσια σου για καποιο εντελως αγνωστο λογο να με χαροποιει αφανταστα. Ειναι κακο που μου αρεσει να σε κοιταω, μα να μη θελω να σε γνωρισω; Αρκουμαι με τις τυχαιες εμφανισεις σου που μου φτιαχνουν τη διαθεση, και ας μη μαθω ποτε κατι αλλο. Μου αρκει που χωρις να το ξερεις βρισκεσαι στο σωστο μερος τη σωστη στιγμη. Δεν ξερω ποιος εισαι και που σκοπευεις να βρεθεις, και δεν χρειαστηκε καν να ακουσω τη φωνη σου για να δω οτι αρκεις.. Το μονο που ξερω ειναι πως η κατασταση μου κοντα σου ξεφευγει και γινεται πολυ μελο..