ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε ξερω σχετικα λιγο καιρο, αλλα σε εχω βαλει τοσο πολυ μες στην καρδια μου. Δεν ξερω τι με εχει κερδισει σε σενα. Το οτι εισαι ευγενικος? Ισως το οτι σ αρεσει να δινεις στους αλλους απλοχερα χωρις να το σκεφτεσαι? Μηπως το οτι εισαι προστατευτικος μ αυτους που αγαπας κ οχι μονο? Μπορει να ειναι ολα αυτα, μπορει κ κανενα. Αυτο που ξερω ειναι οτι συχνα μεσα στη μερα σε σκεφτομαι εντονα. Ειμαι εξω με φιλους κ περναω καλα κ μετα απο λιγο σκεφτομαι οτι θα ηθελα να εισαι κ εσυ εκει κ να περναμε καλα ολοι μαζι. Νιωθω μονη, ακομα κ αν ειμαι με δικους μου ανθρωπους, κ ο λογος που νιωθω μονη ειναι γιατι δεν εισαι εσυ κοντα μου. Δεν ξερω αν ειναι ερωτας αυτο, αν ειναι κολλημα. Κ βασικα, λιγη σημασια εχει το πως θα το ονομασει κανεις. Το σημαντικο ειναι οτι με εχεις κανει να νιωθω κατι τοσο εντονο για σενα κ να μην μπορω να το εξηγησω ουτε στον εαυτο μου. Μου βγαζεις την αναγκη να θελω να ειμαι μαζι σου συνεχεια. Βεβαια, εσυ σπουδαζεις σε αλλη πολη, οποτε αυτο δεν ειναι πολυ εφικτο αυτη τη χρονκη περιοδο. Αλλα ρε γαμωτο, μου λειπεις. Θα ηθελα να ηταν διαφορετικη η καθημερινοτητα μου. Να περιελαμβανε κ σενα, να καναμε πραγματα μαζι. Αλλα αυτη η αποσταση δυστυχως στεκεται εμποδιο. Κ η πλακα ειναι οτι βλεπω πως κ συ απ τη δικη σου πλευρα δεν εισαι αδιαφορος απεναντι μου. Καθε αλλο θα ελεγα. Υπαρχουν πολλα περιστατικα που με εχουν κανει να το πιστευω αυτο, ε και οσο να ναι δεν γινεται να ειναι τυχαια ολα αυτα. Θελω να σου στειλω, να δω τι κανεις, να μιλησουμε, να γελασουμε, αλλα κρατιεμαι. Γιατι πριν λιγες βδομαδες χωρισες με την κοπελα σου, οποτε αυτη την περιοδο θεωρω οτι δεν ειναι το σωστο timing για να γινει κατι μεταξυ μας. Το μυαλο σου ειναι ακομα στην πρωην σου κ ειναι λογικο αυτο, οποτε δεν θελω να καταντησω το χαπι σου, για να ξεπερασεις την πρωην. Πρεπει να περασεις πρωτα ενα διαστημα, οπου θα "θρηνησεις" τον χωρισμο σου κ θα ανασυγκροτηθεις. Κ μετα βλεπουμε. Αλλα μ' αρεσεις πολυ! Μακαρι να μην ηταν ετσι τ πραγματα κ να μπορουσαμε να ερθουμε πιο κοντα.