ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήσουν με τη φίλη σου και γυρνούσατε, νωρίς το μεσημέρι, μαζί με την υπόλοιπη παρέα, από θεατρική παράσταση. Τα μαλλιά σου μακρυά, σε χρώμα μελί, απαλά σαν μετάξι, μύριζαν όμορφα σαν λουλούδια, σαν βότανα... Έπεφταν πάνω μου και χάϊδευαν απαλά το πρόσωπό μου. Υπέροχο ανάστημα, τρυφερή υφή, οσμή ερωτική, εικόνα ερωτεύσιμη...Εκστασιάστηκα μαζί σου, η αιθέρια παρουσία σου γέμισε έστω και μόνο στιγμιαία, τη μαύρη μου ζωή με φως, έντονα χρώματα, μυρωδιές που είχα ξεχάσει, απαλότητα που μου έλειψε πολύ κι ως κατά συνέπεια, έχω γίνει σαν πέτρα, σκληρός και άχαρος...Θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη για την κακιασμένη γριά δίπλα μου, που σου έκανε παρατήρηση. Δεν είχε καμμιά απολύτως σχέση μαζί μου, λογικά θα θύμωσε με τη στιγμή, που οφείλω όμως να ομολογήσω πως εκμεταλλεύτηκα κι εγώ, θα ζήλεψε, ποιός ξέρει τί... Είμαι ο ασχημούλης νέος με τα μαύρα ρούχα και την μαυρισμένη ψυχή, που καθόταν δίπλα της.Σε ευχαριστώ μικρέ άγγελε που έκανες τη ζωή μου, τόσο πολύ πιο όμορφη. Τώρα έχω περισσότερη δύναμη, θάρρος, αποφασιστικότητα και γιατί όχι, ελπίδα... Είχα ξεχάσει το πόσο όμορφη μπορεί να είναι η ζωή, μα πολύ περισσότερο, οι άνθρωποι που είναι γεμάτοι ζωή, ζωντάνια και όρεξη για ζωή. Όχι μόνο δεν με ενόχλησαν τα μαλλιά σου, αλλά θα ήθελα να τα χαϊδέψω και να τα φιλήσω. Ο πιο τυχερός άντρας του κόσμου, σίγουρα, εκείνος που θα το κάνει αυτό.