Δεν μπορώ να συνδέσω το Βέγγο με την αναρχία.Ένας αγνός,τίμιος άνθρωπος ήταν σε έναν κόσμο πολύ πιο πονηρεμένο κι αυτό τον σάστιζε.Δεν ήξερε πώς να το διαχειριστεί.Αυτή την εικόνα έχω στο μυαλό μου.Όσο για τον Κωνσταντή και το Λούη,άλλη ιστορία.Ο Κωνσταντής συγχωρούσε στο Λούη όσα δε θα μπορούσε να συγχωρήσει στον εαυτό του.Ποτέ δε θα τον άφηνε η συνείδηση του,η λογική του να κάνει αυτά,που έκανε ο Λούης.Ήταν στο όριο του περιθωρίου και της παρακμής.Ο Κωνσταντής απ'τη μια γοητευόταν που ο φίλος του αφηνόταν στα πάθη του κι απ'την άλλη τον συμπονούσε ακριβώς γι'αυτό.Το φθαρτό,το γήινο,το ανθρώπινο έχει μέσα του ταυτόχρονα και το φως.
17.3.2017 | 21:23
'βέγγοs o αναρχικόs'
Μπορεί να ακούγεται παράξενο αλλα για μένα,αυτό που αντιπροσωπεύει ο Bεγγοs σε πολλέs απο τιs ταινίεs του δεν είναι στην πραγματικότητα το κωμικό..άλλα το τραγικά αναρχικό..επίσηs άνετα θεωρώ οτι θα μπορούσε να είναι φελινιακόs ήρωαs..αυτή η τρέλλα του,ο τεραστιοs αλτρουισμοs και αντι-ατομισμόs του που πολλέs των φορών τον θυματοποιεί ακόμα περισσότερο, η τάση για αμφισβήτιση και ειρωνία προs την εξουσία και εντέλει η τραγικόthτα του τον καθιστά στο μυαλό μου σε κάτι το αχαλίνωτα γοητευτικό .Μολονότι ξέρω πωs ποτέ δεν θα μπορέσω να του μοιάσω...ούτε εγω ούτε ισωs κανείs άλλοs..οπωs o Λούηs me τον Κωνσταντή για όποιον έχει διαβάσει τα 'βαμμενα κόκκινα μαλλιά' Μολονότι ο Κωνσταντήs τον θεωρούσε alter ego παρέμεινε φοβισμένο ανθρωπάκι που δεν τόλμησε να ακολουθήσει τον δρόμο του φίλου του στην πράξη..
2
