ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας..γράφω εδώ καθώς μονο εδώ μπορω να πω αυτο που ακριβώς αισθάνομαι..είμαι 19 χρονων κοπελα κ παντα ήμουν άριστη μαθήτρια..παντα διάβαζα και εξαντλουσα τον εαυτό μου για να αποδωσω στο 100% ..μέχρι που ήρθε η τρίτη λυκείου..ήμουν καλη σε όλα τα μαθήματα κ δεν ήξερα τι πεδίο να διαλεξω..μου άρεσαν παρα πολλά πραγματα για να ασχοληθω στη ζωή μου αλλά όλα ήταν κάτι που ήθελα να ασχοληθω για λίγο καθώς μετα θα τα βαριομουν..έτσι δεν ήξερα τι δρόμο έπρεπε να ακολούθησω...μου άρεσε πολύ η έρευνα ,βασικά οι εργαστηριακές αναλύσεις ..μελετώντας τα προγράμματα σπουδών απο πολλές σχολές κατέληξα στο πως αυτο που μου ταίριαζε περισσότερο ηταν η ιατρική..εε και μπήκα λοιπον μετα από πολυυ διάβασμα..το πρωτο εξάμηνο μου φάνηκε πολύ έισαγωγικο οπότε περίμενα το δεύτερο ..αλλά στο δεύτερο με το που ξεκίνησε η ανατομία σιχαθηκα τη σχολη μου..δεν μπορω να διανοηθω ποσά πραγματα πρέπει να ξέρει ένας γιατρός κ συνειδητοποίησα πόσες ευθύνες έχει ενας ιατρός...σκέφτομαι ότι πρεπει να την διαβασω κ με πιάνει τρέλα..έχω κλειστεί μέσα στο σπίτι μου κ έχω χαθεί απο τους φιλους μου...δεν μπορώ να με φανταστώ να διαβάζω μια ζωή ..αν κ όλοι μου λένε πως μου ταιριάζει εγώ είμαι φτιαγμένη για την επικοινωνία με τον κόσμο ..θέλω πολύ να δουλεψω στην τηλεόραση η στο ίντερνετ..μα παράλληλα θέλω να μορφωθω σπουδάζοντας κάτι για εμένα.. Αν δεν ένιωθα οτι είναι υποχρεωτικό να τα ξέρεις όλα αυτά κ οτι υπάρχει τόσος ανταγωνισμός θα μου άρεσε να τα διαβαζω για εμένα..όμως τώρα δεν μαρεσουν καθόλου..απο τη στιγμη που ήξερα οτι δεν ήθελα να γίνω κλινικη γιατρος αλλά να. δούλεψω σε εργαστήρια νιώθω τελείως ξένος μέσα στη σχολη μου...οι γονεις μου μοχθουν για να σπούδασω και επειδή δεν έχουμε χρήματα αποφεύγω να βγαινω οποτε ίσως για αυτό μου βγαινει κ όλη αυτή η άρνηση..νιώθω οτι δεν μπορω λόγω χρονου να εξισορρόπησω την κοινωνική μου ζωή με το διάβασμα της σχολής που έχω μπει..ειμαι σε απόγνωση κ δεν έχω χρήματα για ψυχολόγο...