27.3.2017 | 10:19
Το παράδοξο του έρωτα
Κάτι θεμελιώδες έχει αλλάξει στη σχέση μας με το χρόνο: κερδίσαμε δύο δεκαετίες ζωής, άρα δύο δεκαετίες γοητείας και σεξ. Πράγμα που σημαίνει ότι το παιχνίδι δεν τελειώνει ποτέ, ότι οι συγκινήσεις ανθίστανται στην ετυμηγορία του χρόνου. Όσοι δεν ευχαριστήθηκαν στα νιάτα τους μπορούν πάντα να κερδίσουν τον χαμένο χρόνο. Σε οποιανδήποτε ηλικία, η αληθινή σοφία έγκειται στο να ξαναερωτευτούμε –με τον ίδιο μας τον σύντροφο ή με κάποιος άλλο– και να ξαναφτιάξουμε τη ζωή μας…Τι υπάρχει πέρα από αυτή την απόλαυση αν όχι η προσδοκία μιας άλλης, τόσο ίδιας και τόσο διαφορετικής; Ποιος δεν είναι έτοιμος να τα δώσει όλα για να ξαναζήσει τις υπέροχες στιγμές του εν τη γενέσει πάθους; Το μόνο που θέλουμε είναι να ξαναζήσουμε – ακόμα μια φορά και για πάντα. Ας μη χάσουμε ποτέ την αίσθηση της θαυμαστής σάρκας: ο έρωτας είναι η δύναμη της ζωής που συνδέει ό,τι είναι χωριστό, η μοναδική οικουμενική γλώσσα που μιλάμε όλοι, το κεραυνοβόλο βραχυκύκλωμα που ρίχνει τα σώματα το ένα πάνω στο άλλο. Το ότι μπορούμε να επιθυμούμε χωρίς να αγαπάμε και να αγαπάμε χωρίς να επιθυμούμε είναι προφανές: οι περισσότερες φιλικές και οικογενειακές μας σχέσεις δεν εμπλέκουν το σεξ. Αλλά οι οπαδοί της σύζευξης σεξ-αισθημάτων θέλουν στην πραγματικότητα να καθυποτάξουν το σεξ στα αισθήματα ώστε να το δικαιολογήσουν και να το εξιδανικεύσουν.Το αληθινό δράμα είναι να σταματήσουμε μια μέρα να αγαπάμε και να επιθυμούμε, απορρίπτοντας τη διπλή πηγή που μας ενώνει με την ύπαρξη. Το αντίθετο της λίμπιντο δεν είναι η αποχή, είναι η κούραση του να ζει κανείς.