ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εχει περασει ενας χρονος απο τότε π με εγκατέλειψε η κολλητή μου.ήμασταν πολυ δεμενες.ειχαμε γνωριστεί στο Πανεπιστήμιο και ειχαμε γινει αχωριστες.μετα γνωρισε καποιον και τ φτιαξανε και λιγο μετα μου ειπε οτι δεν θελει ν είμαστε φιλες γτ την κουραζω.αναρωτιεμαι αν μετρησε τις φορες που εκεινη με κουραζε και εγω ημουν διπλα τς σε ολα οσο ασημαντα ή σημαντικά και αν ηταν.ακομα περιμένω ν μου στείλει.εχουν αλλαξει τοσα πράγματα και εχω τοσα ν της πω.δεν εχω κανεναν ν μιλησω οπως μιλούσαμε μαζι.Ίσως για αυτο και ν την κουραζα.δεν ξερω...απο την αλλη ρνα κομμάτι μεσα μου εχει πεθανει.δεν ξερω πως ν νιωσω που με πληγωσε ετσι αλλα ουτε θελω ν την μισησω.εχω κουραστει ν περιμένω μια συγνωμη και απογοητευομαι οταν συνειδοιτοποιω οτι μπορει ν μην ερθει ποτε .και αν την πετυχω στο δρομο?τι θ της πω?τεσπα,δεν ξερω... η αγαπη δεν χανεται μου εχει πει ο παππους μου.παιρνω κουραγιο απο αυτο και ελπίζω ...