ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τις Παρασκευές πριν ένα χρόνο τις περίμενα πώς και πώς γιατί ήταν η μόνη μερα που είχαμε τις ίδιες ώρες μάθημα και στους ίδιους ορόφους στη σχολή. Σκέφτομαι πόσο χαρούμενη ένιωθα που με έψαχνες με τα μάτια μέσα στο πλήθος, που ερχόσουν να μου μιλήσεις, που σε αγάπησα και που πληρώθηκα αν και από την αρχή ηξερα ότι θα φάω το κεφαλάκι μου. Κι όμως μου λείπουν οι Παρασκευές μας , μα τον Θεό. Μου λείπει ό,τι είχαμε και ο,τι χάσαμε. Μου λείπουν τα ηλιοβασιλέματα που είδαμε και οι δρόμοι στην Πλάκα που περπατήσαμε. Οσα προλάβαμε να ζήσουμε τα θυμάμαι ένα-ένα και με στοιχειώνουν καθε Παρασκευή.