ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον τελευταίο καιρό δε νιώθω καλά, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω για πόσο καιρό μιλάμε. Ούτε τα αίτια μου είναι ξεκάθαρα, ούτε γιατί δεν βελτιώνομαι. Λοιπόν, υπάρχουν μέρες που δεν έχω δυνάμεις να σηκωθώ από το κρεβάτι. Νιώθω το κεφάλι σε μια περίεργη κατάσταση. Είμαι ανίκανη να νιώσω πραγματική ευτυχία. Το σώμα μου κουράζεται εύκολα και επιπλέον δεν έχω καμιά διάθεση να ευχαριστηθώ με όσα μου άρεσαν. Το παλεύω όμως ως ένα βαθμό απλά είμαι πολύ λιγότερο μάχιμη. Αλλά το χειρότερο όλων, είναι ο ύπνος. Νομίζω πολλές φορές ότι χάνω τα λογικά μου. Το μυαλό μου μοιάζει να κάνει ακατάλυπτες σκέψεις και νιώθω έναν έντονο φόβο αλλά κυρίως πίκρα ότι όλοι με έχουν εγκαταλείψει. Ότι δεν έχω κανέναν να μοιράζομαι τη ζωή μου. Από την άλλη, έτσι μίζερη όπως την έχω καταντήσει, για ποιον λόγο να θέλουν να είναι μέρος τους. Δεν ξέρω, δεν ξέρω. Νιώθω ότι έχω ξεφύγει. Ότι δεν θα καταφέρω ποτέ να συνέλθω. Κάπου μέσα μου ήξερα ότι αν αφηνόμουν λίγο παραπάνω προς τα κάτω, θα τα έχανα όλα.