Χθες το βράδυ το εξηγούσα για πολλοστή φορά, από την Κυριακή, αυτή τη φορά στην παρέα μου. Αυτό που θα συμβεί μέχρι τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών, δεν χρειάζεται να είναι κανείς σύμβουλος στρατηγικής και πολιτικής επικοινωνίας για να το γνωρίζει. Όλοι μας ξέρουμε πολύ καλά τί συμβαίνει αυτές τις μέρες: ο Νικήτας Κακλαμάνης για να κερδίσει τις εκλογές, χρειάζεται τις ψήφους της άκρας δεξιάς. Όσοι ψήφισαν το συνδυασμό της "Χρυσής Αυγής" είναι οι μόνοι που υπαρχει πιθανότητα να ακούσουν αυτά που έχει να τους πει και να τους υποσχεθεί. Γιατί αυτό; Όχι γιατί ο Νικήτας Κακλαμάνης ταυτίζεται, ιδεολογικά μαζί τους, με ό,τι κι αν σημαίνει αυτή η έκφραση, αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση έτσι κι αλλιώς, αλλά γιατί οι υπόλοιποι θυμούνται πώς ήταν η Αθήνα τέσσερα χρόνια πριν. Ο Νικήτας Κακλαμάνης, δεν μπορεί ν'απευθυνθεί στον πεζό, στον ποδηλάτη, στη μητέρα με το καρότσι, στα άτομα με ειδικές ανάγκες που παραμένουν εγκλωβισμένα γιατί είναι αδύνατον να μετακινηθούν στα πεζοδρόμια της πόλης, στον καταστηματάρχη που στενάζει από τα δημοτικά τέλη χωρίς ανταποδοτικό όφελος. Και δεν μπορεί να το κάνει γιατί όλοι αυτοί, όχι απλώς θυμούνται ότι η Αθήνα ήταν καλύτερη πριν αναλάβει εκείνος δήμαρχος αλλά γνωρίζουν, από πρώτο χέρι πλέον, ότι ο άνθρωπος, όχι μόνο δεν κατάφερε να δώσει κάποια λύση στο πρόβλημα της ασφάλειας της πόλης και να διαχειριστεί τη βαθύτατη ανθρωπιστική κρίση στην οποία βρίσκεται σήμερα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις διεθνών ανθρωπιστικών οργανώσεων αλλά συνέβαλε στην επιδείνωσή του. Ο Νικήτας Κακλαμάνης δεν μπορεί να επιλύσει το πρόβλημα αναπόσπαστο κομμάτι του οποίου είναι κι εκείνος. Αυτό, αποτυπώθηκε σαφέστατα στ'αποτελέσματα του πρώτου εκλογικού γύρου. Ο Νικήτας Κακλαμάνης αποδοκιμάστηκε ηχηρά.
Στην πολιτική, κάτι φορές τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά, με την έννοια ότι τη στρατηγική συχνά την χαράσσει η πραγματικότητα από μόνη της: τί μπορείς να πεις σε κάποιον που θυμάται ότι η πόλη ήταν καλύτερη πριν την αναλάβεις εσύ και ταυτόχρονα γνωρίζει ότι δεν ήσουν καλός στη δουλειά σου; Τίποτα. Ειδικά αφού σε αποδοκίμασε και με την ψήφο του. Ετσι λοιπόν, θα αναγκαστείς να στραφείς στην παράταξη που οι λύσεις που προτείνει δεν στέκουν σε καμία λογική, οξύνουν το πρόβλημα και δημιουργούν στην πόλη εμφυλιοπολεμικό κλίμα και θα καταφύγεις στην όξυνση και τη συνθηματολογία. Και τότε είναι που θα χάσεις και τους δικούς σου ειδικά τον πυρήνα της φιλελεύθερης δεξιάς της Α' Αθηνών που διαθέτει όπως και οι υπόλοιποι και μνήμη και κρίση και κυρίως διακατέχεται απο μια βαθειά απέχθεια προς τα άκρα. Την πρώτη Κυριακή, με την ψήφο προς τον Νικήτα Κακλαμάνη οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας στην Αθήνα τίμησαν και τη φιλία και τις προσωπικές σχέσεις που υπήρχαν κάτι που είναι απόλυτα σεβαστό και τελικά ευγενές. Τη δεύτερη Κυριακή όμως, θα ψηφίσουν και εκείνοι για την πολη. Γιατί θυμούνται, γιατί ξέρουν, γιατί αυτές τις ημέρες, ο κ.Κακλαμάνης, στρεφόμενος προς την Άκρα Δεξιά κάνει την καταψήφισή του μονόδρομο.
Το σκίτσο είναι του Ανδρέα Πετρουλάκη και το αλίευσα από το site της "Καθημερινής".
