ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τραβιομαστε 2 χρόνια. 1 χρόνο σχέσης ενδιάμεσος χωρισμός 8 μηνών και επανασύνδεση (3μηνες εως σήμερα). Ο χωρισμός μας βασίστηκε στο κλασσικό θέλω να μείνω μόνος. Όπου δεν έμεινε μόνος στη κυριολεξία αντίθετα έκανε μόνο εμένα στην άκρη. Το "θέλω να μείνω μόνος" εννοείται πως έγινε "χωρίζουμε". Δε κατάλαβα ποτέ που έφταιξα εγώ. Είχε προβλήματα τότε με την οικογένεια του ,εγώ είμαι πολύ της συζήτησης και δεν ήθελα να τον βλέπω έτσι . Προσπαθούσα να τον κάνω να ανοιχτεί να μιλήσει αλλά αυτός είχε χτίσει ένα μεγάλο τοίχο. Και εννοείται πως όπου μπορούσα να τον στηρίξω έστω και ψυχολογικά θα το έκανα. Για τους λόγους του δεν το ήθελε αυτό. Οπότε με έκανε πέρα. Καλός ή κακός εγώ το χωνεψα παρόλο που πονεσα αρκετά. Μετά από 8 μήνες επέστρεψε πάλι λέγοντας πως θέλει μία δεύτερη ευκαιρία και πως θα κάνει τα πάντα αυτή τη φορά για να είμαστε καλά. Περνάνε λοιπόν οι μέρες περνάνε και οι μήνες και ξαφνικά σκάει πάλι οικογενειακό πρόβλημα. Αυτός αρκετά πιεσμένος εγώ έπραξα πάλι όπως θα έπραττε ο καθένας λογικός άνθρωπος από έμας για το σύντροφό του. Αυτός σηκωνει τους τοίχους του και πάλι. Τον βλέπω αρκετά επιφυλακτικό κατάλαβα αμέσως πως θέλει πάλι να πει τη μαγική λέξη ... Αλλά για κάποιο λόγο δε το έλεγε οπότε τον έβγαλα απτή δύσκολη θέση. Του είπα από μόνη μου πως τον βλέπω πιεσμένο. Είχε απομακρυνθεί αρκετά εκανα να τον δω μέρες. Οπότε του έδωσα εγώ το χρόνο του... Παράλληλα τόνισα πως κατά τις δικές μου προτιμήσεις δε θέλω μία σχέση όπου το αγόρι μου με απομακρύνει στα δύσκολα ... Ποιος ο ρόλος μου? Νιώθω άσχημα...Του είπα επίσης πως αν λειτουργεί έτσι δε θα του ζητήσω να αλλάξει αυτό δε θα το επιβάλλω εγώ,εκτός και αν το θέλει αυτός, ειδάλλως ας μείνει μόνος του...! Πλέον δε πονάω. Και να χωρίσω δε με νοιάζει και ντρέπομαι τόσο να το παραδεχτώ. Απλα δε νιώθω έχω κουραστεί. Αν κάποιος θέλει να κλείνετε στον εαυτό του ας κλειστεί. Αλλά εγώ δεν θέλω έναν τέτοιο άνθρωπο δίπλα μου! Έδωσα μία τελευταία ευκαιρία...Εδώ θα κριθούν όλα . Ακόμα και αν σαγαπω δε θα μου το κάνω αυτό...