ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 18 χρόνων και εδώ και μισό χρόνο έχω κατάθλιψη, έχω πάει σε ψυχολόγους ψυχιάτρους ακόμα και σε νευρολόγους αλλά και πάλι Νοιώθω ένα κενό μέσα μου. Σκεφτομαι πως δεν ταιριάζω με άτομα της ηλικίας μου, ενοιωθα πάντα μόνη. Και στο σχολείο δεν ήθελα να ανήκω σε κάποια ομάδα και έμεινα με έναν φίλο μόνο καθώς όλοι με θεωρούσαν περίεργη επειδή ήμουν μόνη και στον κοσμο μου.. δεν βρίσκω φίλους και παιδιά να περάσουμε δημιουργικά τον ελεύθερο μας χρόνο, να πάμε θάλασσα να γελάσουμε... όλοι έχουν ένα facebook και ανεβάζουν φωτογραφίες.. είναι τόσα πολλά στο μυαλό μου. Η κρίση, ο έρωτας που έχει γίνει τσόντα μόνο, ο ψεύτικος κόσμος, το μέλλον μας, έχω απογοητευτεί δεν ξέρω αν αξίζει πια να προσπαθώ να είμαι ο εαυτός μου, από το να γίνω όμως και εγώ ψεύτικη προτιμώ να χαθώ..