ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
23.4.2017 | 16:05

Για εμάς που (δεν σκοτωνόμαστε στο διάβασμα, ζούμε στην επαρχία και-) οι πανελλήνιες είναι κόλαση

Ωραία. Λοιπόν. Που αρχίζω και που τελειώνω; Φέτος έγινα 18. Πάω τρίτη Λυκείου. Ναι, δίνω πανελλήνιες. Δεν ήμουν ποτέ το άτομο που θα κάτσει να ξεσκιστεί στο διάβασμα, τα έπαιρνα εύκολα, δεν μπορώ να πω ότι είχα κουραστεί πότε κτλ κτλ ναι, ναι ξέρω ακούγονται συχνά και ναι ανήκω και εγώ σε αυτό το κλισέ. Ούτε φέτος μπορώ να πω ότι εχω αγχωθεί. Δεν το αντέχει ο οργανισμός μου το διάβασμα. Παρόλα αυτά η διάθεση μου έχει πέσει τόσο και κουράζομαι σαν αυτούς που κλείνουν 8ωρα διαβάζοντας. Υποθέτω. Δεν ξέρω βασικά πόσο κούραση νιώθουν εκείνοι και πότε δεν θα μάθω. Και η αλήθεια είναι πως δεν με πειράζει. Θέλω να ασχοληθώ με τον καλλιτεχνικό τομέα, πάντα ήθελα και δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει οτιδήποτε άλλο. Μεγάλωσα σε μια κλειστή κοινωνία. Όλοι ξέρουν τους πάντες, είμαστε μια τεράστια οικογένεια, κουτσομπολιό από το πρωί έως το βράδυ, "άκου να σου πω τι έκανε ο γείτονας". Θέλω να φύγω. Το έχω ακούσει τόσες πολλές φορές αυτό φέτος. Από διαφορετικά άτομα. Θέλουμε να φύγουμε; Λύση; Πανελλήνιες; Πώς θα τα καταφέρεις; Κόψε τον λαιμό σου, κάτσε διάβασε, σκίσου. Και αν αποτύχεις; Εε, θα σου βρούμε μια δουλειά εδώ. Ενώ όλοι οι φίλοι σου θα είναι φοιτητές. Και θα περνάνε ωραία. Και θα βγαίνουν στα κλαμπ. Και θα γνωρίζουν καινούργιους ανθρώπους κάθε μέρα. Και θα φύγουν επιτέλους από την επαρχία και θα γνωρίσουν έναν εντελώς νέο κόσμο.Πάντως μην νιώθεις πίεση βρε αγάπη μου, διάβασμα και πρόγραμμα θέλει...Κλείστηκα στον εαυτό μου. Δεν έχω όρεξη να βγώ από το σπίτι, ούτε να μιλήσω στο τηλέφωνο με φίλους. Βλέπω ταινίες. Κοιτάζω φωτογραφίες της Αθήνας, τών όμορφων τηςανθρώπουν, φωτογραφίες απο στενά, μαγαζιά και graffiti και σκέφτομαι σε λίγο καιρό θα είμαι εκεί. Σε λίγο καιρό δεν θα είμαι εκεί. Θα περάσω. Δεν θα περάσω. Μπορεί να είμαστε τα παιδιά που δεν διαβάζουμε τόσο όσο την κόρη της απέναντι γειτόνισσας που έβγαλε την δευτέρα Λυκείου με 19.8 ή αυτόν τον ξάδερφο με τον οποίο συνέχεια μας συγκρίνετε γιατί "ο Γιωργάκης δεν είναι καθόλου τεμπέλης και διαβάζει 6 ώρες την ημέρα και έχει πρόγραμμα και και και-" αλλά είμαστε απελπισμένοι, και κουρασμένοι και έχουμε καταλάβει ότι σίγουρα κάτι δεν πάει καλά με το σύστημα.Ψυχική κούραση. Δεν είσαι μόνος. Είμαστε πολύ εμείς οι μάλλον-φοιτητές, μάλλον-σερβιτόροι. Και αυτή θα είναι μια από τις μεγαλύτερες μάχες με τον εαυτό μας που θα έχουμε δώσει έως τώρα. Καλή μου επιτυχία, καλή μας επιτυχία. Και μην ξεχνάω, μην ξεχνάς, μην ξεχνάμεότι οι πανελλήνιες είναι απλά ένας τρόπος από τους πολλούς που υπάρχουν για να πετύχει κάποιος τα όνειρα του.Υγεία και ελευθερία σε όλους
1
 
 
 
 
σχόλια
Ταυτιζομαι απόλυτα. Απο την ηλικία, την κλειστή κοινωνία, το διάβασμα στις προηγούμενες τάξεις και την κλίση στην καλλιτεχνία.. Είμαι ακριβως στην ίδια φάση. Κάνω υπομονή διαβάζοντας όσο γίνεται (δεν γίνεται και πολύ) και ονειρευομαι να φύγω απο το χωριό και τις αντιλήψεις του. Μακάρι να τα καταφέρουμε :)
Scroll to top icon