ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν μαλώνουμε καμιά φορά με το σύντροφό μου με προσβάλλει άδικα. Αλλάζει, γίνεται άλλος άνθρωπος. Δε λέω κι εγώ λέω χοντράδες στον καβγα -και ποιος δεν το κάνει- άλλα όχι τέτοιες! Τις προάλλες του είπα σε μια κουβέντα κοιτα μήν κάνεις όπως την αλλη φορά που πήγες κι έδωσες ένα κάρο λεφτα και γέλασα, γιατί είχε πάρε καταλάθος ένα ακριβό σχετικά δώρο σε κάποιο φίλο μας πριν μήνες. Έγινε έξαλλος άρχισε να μου λεει οτι είμαι ικανή μόνο να κριτικλαρω και να κουτσομπολεύω με τις φίλες μου...Το έχει ξαναπει αλλά θεωρώ ότι είναι άδικο. Δουλεύω όλη μέρα όπως αυτός, κρατάω το σπίτι στην εντέλεια κι επειδή με τις κολλητές μου μένουμε όλες μακρυά (σε άλλες χώρες) μιλάμε τα απογεύματα και λεμε διάφορα. Μιλάμε και για άλλους αλλά όχι με άσχημο τρόπο απλώς τι κάναμε και τι είδαμε στη διάρκεια της ημέρας κτλ. Γενικά δεν μπορώ να του κάνω ένα σχόλιο κι αμέσως τον κριτικάρω...από την αλλη αυτός μπορεί να με κριτικάρει κι εγώ πρεπει να δέχομαι την εποικοδομητική του κριτική. Όταν απαντάω με σαρκασμό με λεει ειρωνική, όταν το κάνει αυτός απλώς κάνει πλάκα. Όταν λεω ότι έκανα πλάκα θεωρεί ότι λέω ψέματα και προσπαθώ να φέρω τούμπα την κατασταση. Και αυτό που με τρελαίνει περισσότερο είναι ότι ενω είμαι ανοιχτή τόσα χρόνια και ειλικρινής, δηλάδη λέω ανοιχτά έχω κόμπλεξ με αυτό, έχω κόλλημα με το άλλο, δεν έχω θάρρος κτλ όταν μαλώνουμε μου το πετάει κι αυτό. Χτες μου είπε ότι έτσι όπως μεγάλωσα να έχω τόσα κόμπλεξ που τα λέω και μόνη μου λογικό είναι να τον κριτικάρω και να βγάζω κόμπλεξ πάνω του. Που δεν είναι αλήθεια και με πνίγει μόνο η σκέψη ότι το ξεστόμισε αυτό δεδομένου ότι μόνη μου παραδέχομαι τις ανασφάλειες μου και τα όριά μου γιατί να τα προβάλω πάνω του;;; αντιθέτως αυτός νιώθει ότι βαλλεται κάθε ώρα και στιγμή και δεν τολμώ να του πώ κάτι!!! Καμιά φορά θέλω να τα μαζέψω και να γυρίσει σπίτι να μη βρεί τίποτα δικό μου, να φύγω να μη με ξαναβρεί...