ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οσες φορες μανουλα και αν μιλησα μαζι σου,ποτε δεν εβγαλα ακρη. Δε καταλαβα ποτε πως ανεχεσαι να σε βριζουν τα ιδια σου τα παιδια,πως επιτρεπεις να φερνουν τοσα σκ@τα μεστο σπιτι.Να σε τραβανε στα τμηματα επειδη κανουν τηλεφωνηματαγια να κανουν τις βρωμοδουλειες τουςς απτο τηλεφωνο του σπιτιου μας. Στο σπιτι μας μαμα...που με φερατε για να μεγαλωσω σε ενα καλυτερο περιβαλλον απτο προηγουμενο. Το σπιτι μας,που το φτιαξαμε με τοση αγαπη. Πως επιτρεπεις να ζουν αυτοι μεστο σπιτι μας? Που την αγαπη που επενδυσαμε μου την εκαναν μισος.Μισος προς τα ιδια μου τα αδελφια. Δε μπορω να βασανιζομαι αλλο,μικρη δεν ηξερα παραμονο εβλεπα και δε μιλαγα.Πλεον μεγαλωσα μαμα. Και σε πικραινω,σε πικραινω πολυ και το ξερω. Δε μπορω να μεινω εκει μεσα αλλο μαμακα. Με παραμελησατε χωρις να το καταλαβετε,δεν αποτρεψατε αυτες τις ασχημες καταστασεις.Δεν κανατε κατι για να μην μεγαλωσω και να μην δω τη βια,τα ναρκωτικα... Δε σε κατηγορω μανουλα...σαγαπω. Απλα οπως δε σε καταλαβαινω δε θα με καταλαβεις. Θελω να φυγω μακρια απο αυτη τη ολη.Και δυστηχως δε μπορω. Ειμαι 19 ετων πλεον.Το μονο σιγουρο ειναι οτι δε θα καθομαι με τα γονατα στα χερια και να κλαιω οπως εκανα στα 12. Λυπαμαι και ποναω που δε μπορω να κανω κατι...