7.5.2017 | 19:29
Κυνηγάμε το "για πάντα"
και στην προσπάθειά μας αυτή πέφτουμε από τα βέλη του "τώρα". Είναι, ξέρεις, αυτό αμείλικτο. Θέλω τόσο πολύ το για πάντα σου! Να κουρνιάσω μέσα του, να κοιμηθώ ήσυχα, να ζήσω εκεί, όπως ο σκίουρος στην κουφάλα του δέντρου. Και είμαι έτοιμη να στο χαρίσω το για πάντα μου. Με ευθύνη. Όχι με λόγια του αέρα. Αλλά, προς θεού, μην προλάβει και μας λαβώσει το σήμερα! Και χάσουμε το για πάντα από ένα θυμωμένο τώρα.
