ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...έχει καταντήσει αυτό το "πριν λίγους μήνες βγήκα από μακρόχρονη σχέση και δε μπορώ/δε θέλω να κάνω κάτι σοβαρό". Πρέπει δηλαδή να το δηλώσεις προκαταβολικά, δήθεν "για να προειδοποιήσεις/για να μην εξαπατήσεις", αλλά στην πραγματικότητα για να ρίξεις το μπαλάκι απέναντι, τύπου "σου ξηγήθηκα από την αρχή, μην έρθεις μετά να μου ζητάς τα ρέστα". Λες και σκόπευα να διαλέξουμε βέρες στο 1ο ραντεβού. Δηλαδή γιατί να μην εξερευνήσουμε την πιθανότητα να γνωριστούμε και ας μην τα βρούμε τελικά? Με ξέρεις εμένα? Σου έδωσα έστω μισή ένδειξη ότι είμαι κολλητσίδα που θα σε περιορίσει και θα σε πνίξει? Ή το αντίθετο: από πού παίρνεις το θάρρος να μου πεις για casual sex? Από την ίδια μου τη χαλαρή στάση, που αν δεν την είχα, θα έλεγες "ωχ, αυτή θα θέλει γάμο". Και μιλάς μαζί μου, και αναγνωρίζεις ότι είμαι έξυπνη, ότι αξίζω για παραπάνω από έναν π.....ο, αλλά παρ' όλα αυτά με θέλεις για έναν π.....ο. Για να μην σου κατσικωθώ. Για να μη σε πνίξω στις απαιτήσεις. Για να μη σου περιορίσω την πολύτιμη ελευθερία σου. Πού να ΄ξερες καημένε μου ότι τη δική μου ελευθερία την πουλάω πανάκριβα και όπως δεν ανέχομαι κανέναν να μου γίνει στρείδι, έτσι δεν καταδέχομαι να γίνω ούτε εγώ. Και άμα ξέρατε μερικοί-μερικοί τι σας γίνεται, αντί να θέλετε μια ξεπέτα από την κοπέλα της οποίας εκθειάζετε μάτια, χείλη, μυαλό, στήθος, κώλο, θα κοιτούσατε να τη γραπώσατε να μη σας φύγει. Αλήθεια, δεν καταλαβαίνω τι πάει τόσο στραβά με τους άνδρες. Και ναι, δεν είναι όλοι έτσι, το ξέρω. Αλλά έχουν πολλαπλασιαστεί ελεεινά αυτοί που είναι έτσι και έρχονται όλοι και βρίσκουν εμένα, ενώ οι καλοί δεν τολμούν να μου μιλήσουν, περιμένω να κάνουν κίνηση και τίποτα, στο τέλος σκέφτομαι "μπα, ιδέα μου θα ήταν, δεν ψήνεται".