24.5.2017 | 10:59
Η οικογένεια μου
Έχει μια ηλίθια συνήθεια να με αντιμετωπίζει σαν μωρό. Λες και είμαι 5 χρονών. Εντάξει δεν λέω η μάνα μου θέλει να γίνω ανεξάρτητος και να μην κρέμομαι από τα φουστάνια της. Αλλά ρε σεις άμα δείτε την αδερφή μου πως μου μιλάει τι να πω όπως μιλάνε στα μωρά. Γιατί και δουλειά βρήκα άσχετα πλέον που δεν την έχω αλλά και πάλι μου φέρονται έτσι. Θέλω να σταματήσει αυτό. Αρκετά .Είμαι 22 χρονών γαιδούρι και ξέρω καλύτερα από το καθένα τι μου γίνεται. Τράβηξα του Χριστού τα πάθη έχω κατάθλιψη και έχω και τους δικούς μου να μου λένε μη κάνεις το ένα, μη κάνεις το άλλο, τι ώρα θα γυρίσεις, που θα πας και άλλα τόσα. Και η υπομονή έχει τα όρια της. Σκέφτηκα πολύ σοβαρά τον Οκτώβριο να πήγαινα στον αδερφό μου στην Αγγλία να καθόμουν εκεί μια 10ετία και να δούλευα. Άλλο φρούτο κι εκείνος.Έχει πάρει μια ξένη και κάθε τόσο που μιλάμε πετάγεται κι αυτή και μου λέει τάδε τι κάνεις πως πάει η σχολή να εμείς εδώ καθόμαστε μπλα μπλα μπλα... σκατά. Αν φύγω για εκείνα τα μέρη στο Δουβλίνο θα πάω. Στους τρελό-ιρλανδούς μου. Έκατσα εδώ είπα τουλάχιστον να τελειώσω την σχολή μου και μετά θα φύγω. Τουλάχιστον εκεί δεν θα με αντιμετώπιζαν σαν μωρό. Είμαι 22 χρονών άντρας έλεος δηλαδή.
