Στην Τανζανία ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας που «κόβουν» τις γυναίκες. Δεν έχει καμία σημασία που εκεί η κλειτοριδεκτομή έχει καταστεί δια νόμου παράνομη από το 1998. Χιλιάδες οικογένειες εξακολουθούν να θυσιάζουν τη σωματική, πνευματική και συναισθηματική υγεία των κοριτσιών τους στο όνομα της αποτρόπαιας παράδοσης.
Γιατί, όμως; Γιατί εκεί η «κομμένη» γυναίκα είναι μετοχή που ανεβαίνει, κάποια που αξίζει περισσότερα, γενικώς. Μια «κομμένη» γυναίκα αξίζει προίκα 10 με 12 αγελάδες, μία που δεν έχει υποβληθεί ακόμη σε κλειτοριδεκτομή, όχι περισσότερες από 6.
Η Ρόμπι που έχει υποστεί τις συνέπειες του φρικτού εθίμου, παλεύει με όλη της την ψυχή για τον τερματισμό της πρακτικής. Προσπαθεί να διοργανώνει ενημερωτικές βραδιές για γυναίκες, να φωνάζει γι' αυτό που συμβαίνει ακόμη και μόνη της μ' ένα μεγάφωνο, να συντηρεί ένα καταφύγιο για τις γυναίκες που προσπαθούν να σώσουν τον εαυτό τους από ένα τέτοιο φρικτό μέλλον.
«Με αυτό που κάνετε, σκοτώνετε τα όνειρα των κοριτσιών σας. Κοιτάτε στα μάτια τις κόρες και τις αδελφές σας και το μόνο που βλέπετε είναι αγελάδες. Πατεράδες, ναι, αυτό βλέπετε, όταν αντικρίζετε τα κορίτσια σας. Αλλά είναι οι κόρες σας, κορίτσια που πρέπει να ακολουθήσουν τα όνειρά τους», λέει φωνάζοντας και προσπαθώντας να αφυπνίσει τις γυναίκες, μητέρες και κόρες του χωριού της.
«Όταν κορίτσι κοπεί το παντρεύουμε και παίρνουμε γύρω στις 20 αγελάδες. Δεν καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για πολλές περισσότερες αγελάδες;», εξηγεί κυνικά ένας από τους άντρες του χωριού.
Οι υπόλοιποι φυσικά και υποστηρίζουν τον παραλογισμό. Με αισχρές χειρονομίες ένας άλλος από το χωριό εξηγεί: «Όταν κόβεται η κλειτορίδα, η γυναίκα παραμένει καθαρή. Αλλιώς ο κόλπος της βρωμίζει», λέει και γελάει...
Πολλά κορίτσια που θέλουν να ξεφύγουν από αυτή την φρικτή μοίρα αναζητούν καταφύγιο και προστασία στο "Safe House".
«Πήγα σχολείο και εκεί έμαθα τι ακριβώς είναι η τελετή περικοπής. Η μαμά μου είχε ήδη ετοιμάσει τα πάντα γι' αυτήν. Της είχα πει ότι δεν θέλω να μου κάνουν κάτι τέτοιο. Μου απάντησε ότι όλες οι γυναίκες στην οικογένειά της είχαν "κοπεί" και ότι ήταν επιθυμία του πατέρα της πριν πεθάνει, κανένα κορίτσι στην οικογένεια να μη μείνει "άκοπο". Ξεκίνησε τις ετοιμασίες για την κλειτοριδεκτομή μου την ίδια κιόλας μέρα. Εκείνη τη μέρα πήγα σχολείο και δεν γύρισα σπίτι ξανά», λέει σπαρακτικά η 12χρονη Ρόζι.
Μετά από αυτή της την απόφαση, μέλη του "Safe House" επισκέπτεται το σπίτι και τη μητέρα της. Της εξηγούν ότι η μικρή τρέμει να γυρίσει πίσω και η μητέρα αρνείται ότι είχε τέτοια πρόθεση. «Ξέρουμε ότι ένα κορίτσι της οικογένειας μικρότερο από τη Ρόζι υποβλήθηκε σε κλειτοριδεκτομή, γι' αυτό φοβόμαστε ότι δεν λέτε την αλήθεια», της λέει η Ρόμπι.
Η σκηνή που ακολουθεί είναι σπαρακτική. Η μικρή κλαίει αγκαλιάζοντας ένα δέντρο. «Μαμά, δεν απορρίπτω εσένα. Απορρίπτω το κόψιμο», λέει το κορίτσι μην μπορώντας να αναπνεύσει από το κλάμα. Η μητέρα χαμογελά αμήχανα, με το ύφος που έχουν οι γονείς όταν το παιδί τους κάνει νάζια για κάτι. Όμως, εδώ δεν είναι έτσι. Εδώ είναι ο καθαρός τρόμος ενός ανθρώπου που δεν θέλει να τον αφήσουν μισό.
«Φοβάσαι; Θες να γυρίσεις σπίτι; Θες να μείνεις μαζί μας;», ρωτά τρυφερά η Ρόμπι. «Δεν θέλω να φοβάσαι να μιλήσεις».
Παγκοσμίως, η Unicef εκτιμά ότι περίπου 200 εκ. γυναίκες έχουν πέσει θύματα αυτού του φονικού τελετουργικού. Εκτιμούν επίσης ότι προσπάθειες ανθρώπων όπως η Ρόμπι κατεβάζουν το ποσοστό θνησιμότητας και έχουν μειώσει το ποσοστό εφαρμογής της πρακτικής κατά 60% τα τελευταία 20 χρόνια.
σχόλια