Το εσωτερικό του Θεάτρου Χώρα στην Κυψέλη -εκεί που γίνονται οι πρόβες του έργου 8 γυναίκες - μοιάζει βομβαρδισμένο: ανάμεσα στους μαύρους τοίχους και τα στοιβαγμένα καθίσματα υψώνεται αποφασιστικά το σκηνικό του έργου. Στο πάτωμα, απλωμένα στη σειρά, βρίσκονται διάφανα φουρό και ζευγάρια από μαύρα σκαρπίνια. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι πρωταγωνιστές του έργου μοιάζουν τόσο εξοικειωμένοι με τον φωτογραφικό φακό (« Όχι έτσι! Δεν το θες αυτό!» λένε στη φωτογράφο, ενώ μετακινούνται προς τα δεξιά για άλλη μια φωτογραφία. «Το έχουμε κάνει ήδη για άλλες τρεις εφημερίδες».) Η παράσταση είναι ήδη από τις πιο αναμενόμενες του φετινού καλοκαιριού, κυρίως γιατί διαθέτει ένα στοιχείο μοναδικά ερεθιστικό - τα λεπτεπίλεπτα σκαρπίνια και τα αραχνοΰφαντα φουρό θα τα φορέσουν οχτώ άντρες. Σαν να μην έφτανε αυτό, το καστ που διάλεξε ο σκηνοθέτης Νίκος Καραθάνος τα έχει όλα: από ζεν πρεμιέ με ιδιαίτερη απήχηση στον γυναικείο πληθυσμό (Χρήστος Λούλης, Αιμίλιος Χειλάκης) μέχρι καταξιωμένους θεατρικούς ηθοποιούς (Αργύρης Ξάφης, Χρήστος Στέργιογλου).
Το έργο μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 2002 με τις μεγαλύτερες γαλλίδες ηθοποιούς του γαλλικού σταρ σύστεμ (Κατρίν Ντενέβ, Ιζαμπέλ Ιπέρ, Εμανουέλ Μπεάρ, Φανύ Αρντάν). «Με το που είδα την ταινία» υποστηρίζει ο σκηνοθέτης Νίκος Καραθάνος, που εκτός από τη σκηνοθεσία έχει κρατήσει κι ένα ρόλο για τον εαυτό του, «ήξερα ακαριαία πως θα με ενδιέφερε να ανεβάσω το έργο με 8 άντρες. Το λογάριασα μέσα μου αμέσως - η ανθρωπιά της, αυτή η μοναξιά του ανθρώπου πρώτα απ' όλα και μετά του φύλου. Εξάλλου η ανάγκη που είχαν αυτές οι γυναίκες να υπάρχουν και να είναι ζωντανές δεν έχει φύλο. Με ρωτούν όλοι πώς υποδυόμαστε τη γυναίκα. Το να υποδυθείς τη γυναίκα είναι κάτι που μπορείς να το κάνεις με πάρα πολλούς τρόπους - μπορείς ας πούμε να τη μιμηθείς εξωτερικά, φοβερά. Εμάς μας ενδιέφερε περισσότερο το παιχνίδι το θεατρικό... Με ρώτησε κι ένας ηθοποιός στην πρόβα «τι κάνουμε; Γιατί παίζουμε τις γυναίκες;». Είπα «για να παίξουμε». «Ε!» μου λέει τότε «αυτό θα κάνουμε!».
σχόλια