Σινέ Βίλμα
Γλάδστωνος 7, Βαρδάρης, 2310-525216, 17 άνω, μόνο άνδρες (;), προβολές 10:00- 23:00
Το 25ετές σινέ Βίλμα ήταν απροσπέλαστο. Αν είσαι γυναίκα, δεν μπαίνεις - ακόμη κι αν συνοδεύεσαι. Εκτός κι υποψιάστηκαν εμένα ειδικά ως undercover ρεπόρτερ και δεν με άφησαν να μπω μέσα επίτηδες. Κρίμα, γιατί έχει τις πιο ωραίες vintage γερμανικές αφίσες στην είσοδο και τις πιο σκανδαλιστικές υποσχέσεις για την αποκάλυψη της Γυμνής Αλήθειας.
Αυτή η μυστικοπάθεια και καχυποψία των ιδιοκτητών ίσως συνδέεται με ένα φόνο που συνέβη το καλοκαίρι σε διαμέρισμα ακριβώς πάνω από τον κινηματογράφο, σχεδόν ταυτόχρονα με την υπόθεση Σεργιανόπουλου. Από τότε η αστυνομία έχει επισκεφθεί συχνά τα τσοντάδικα της περιοχής, αναζητώντας το δράστη ανάμεσα στους θεατές.
Το Βίλμα είναι ο μόνος ερωτικός κινηματογράφος που δεν αναγράφεται στα προγράμματα προβολών των εφημερίδων. Είναι ίσως το τελευταίο μυστικό (gay;) ερωτικό άβατο.
Σινέ Θεανώ
Κωνσταντινουπόλεως, 2310 837587, είσοδος 5€, 18 άνω, προβολές 12:00-02:00
Η γεωγραφική συγκέντρωση του ερωτικού εμπορίου στην ευρύτερη περιοχή του Βαρδάρη αφήνει την ανατολική Θεσσαλονίκη επαναπαυμένη σε μία αστική «καθαρότητα». Ο κινηματογράφος Θεανώ είναι το μόνο κρησφύγετο ερωτικής προσφοράς στην περιοχή. Ο ιδιοκτήτης, ο κύριος Αλέξανδρος Παπαδόπουλος, φανατικός σινεφίλ και ιδιοκτήτης πολλών αιθουσών στο παρελθόν, μας λέει πως οι πελάτες του τού δείχνουν ευγνωμοσύνη που τους παρέχει αυτό το καταφύγιο εδώ και τριάντα χρόνια.
Ωστόσο, ο προβληματισμός για την επιβίωση της αίθουσας είναι έντονος, παρόλο που η μετάβαση από φιλμ σε DVD έχει διευκολύνει σημαντικά τα πράγματα. Το Θεανώ ξεκίνησε με ταινίες Α' και Β' προβολής, αλλά θυσιάστηκε στο βωμό του έρωτα, όταν η συνεργαζόμενη εταιρεία διανομής αρνήθηκε να τους στείλει τονΕλαφοκυνηγό. Η ατμόσφαιρα είναι κατανυκτική και σχετικά οικογενειακή. Η πελατεία απαρτίζεται κυρίως από μεσήλικες περίοικους σε μία περιοχή γεωγραφικά απομονωμένη από τη «σεξουαλική ζώνη» του Βαρδαρίου και της δυτικής μεθορίου. Τίποτα δεν θύμιζε πως ήμουν σε τσοντάδικο, εκτός από τη μονοκάμερη χαρντκορίλα που προβαλλόταν (ολίγον στραβά!) στην οθόνη.
Λίγος κόσμος υπήρχε μέσα στην αίθουσα. Οι περισσότεροι ήταν όρθιοι ή πηγαινοέρχονταν αδιάκοπα πάνω κάτω, από και προς το «Καπνιστήριο» στο βάθος της αίθουσας. Στην είσοδό του, δίπλα στη μεγάλη επιγραφή, γράφει με μικρότερα γράμματα την ειρωνική υπενθύμιση ενός πάλαι ποτέ κυλικείου: «ΛΟΥΚΑΝΙΚΑ»!
Το Καπνιστήριο από μόνο του θα μπορούσε να ήταν μία άριστη βίντεο-εγκατάσταση τύπου Μπιενάλε, ένας θάλαμος προβολής σκληρής τέχνης. Ένα κουβούκλιο προβολών στενό και απομονωμένο, με μία ανυψωμένη τηλεόραση σε θέση ακτινοβολούσας θρησκευτικής εικόνας να παίζει hardcore gay τσόντες. Καρέκλες παρατεταγμένες, ένα θείο πορτοκαλί φως από την αλλοιωμένη ανάλυση των χρωμάτων στην οθόνης σ' έκανε να θες να πέσεις στα γόνατα και να προσευχηθείς!
Σινέ Λαϊκόν
Μοναστηρίου 2 (εντός στοάς), Βαρδάρης, 2310 513880, είσοδος 5€, 18 άνω, προβολές 10:00-04:00
Λαϊκόν: η κορυφή των τσοντάδικων, ο ακρογωνιαίος λίθος της ερωτικής εκτόνωσης στο κέντρο της πόλης, το κρησφύγετο του αυτοερωτισμού στο σταυροδρόμι του κοσμικού κέντρου με τον εργατικό δυτικό τομέα της Θεσσαλονίκης. (Ο Βαρδάρης είναι παραδοσιακά ο πυρήνας του ερωτικού εμπορίου.)
Όχι τόσο κοντά στο λιμάνι όσο τα Λαδάδικα, αλλά πάνω στη δυτική είσοδο της πόλης, στις πιάτσες των μεταναστών, των διερχόμενων φαντάρων, κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό και, μέχρι πριν λίγα χρόνια, κοντά στα περισσότερα υπεραστικά ΚΤΕΛ. Αισθησιακοί δρόμοι, όπως η οδός Αφροδίτης και η Προμηθέως έχουν πληθώρα sex-shop και θαλάμων ιδιωτικών προβολών: γρήγορη ανακούφιση με λίγα μόνο κέρματα.
Το Λαϊκόν είναι multiplex, με μία αίθουσα προβολής straight και μία gay sex, της οποίας όμως οι προβολές εναλλάσσονται με δύο περιπέτειες (!) κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το πρόγραμμα ανανεώνεται κάθε Δευτέρα και Πέμπτη.
Σύμφωνα με τους εργαζόμενους του κινηματογράφου, το 80% των θεατών αποτελείται από σταθερή πελατεία, που είναι κάπως παράδοξο σε ένα τόσο πολυσύχναστο μέρος, και το υπόλοιπο ποσοστό συμπληρώνεται από φαντάρους, περαστικούς και ελάχιστες γυναίκες.
Το Λαϊκόν με έκανε να νιώσω πως βρίσκομαι σε ένα άβατο, όπου ένας σιωπηλός κώδικας αλληλεγγύης και εχεμύθειας τηρείται από όλους εκεί μέσα, που πηγαινοέρχονταν ακατάπαυστα στις τουαλέτες. Μπαίνοντας μέσα κατευθείαν σε χτυπάνε ακαθόριστες οσμές μαζί με μία επιγραφή για κίνδυνο βραχυκυκλώματος για όσους κατουράνε στο ανηφορικό φουαγιέ. Στην αίθουσα Β' (gay), η οποία είχε γύρω στα 8-10 άτομα, υπάρχει πάλι το ασταμάτητο πηγαινέλα στις ανδρικές τουαλέτες. Μόλις συνηθίζει το μάτι στο σκοτάδι και την κάπνα, αντιλαμβάνεσαι πως όλοι κοιτάνε τους άλλους όσο αναγνωριστικά και αδιάκριτα χρειάζεται, μήπως και θελήσουν να πάνε μαζί τους στην τουαλέτα.
Η αίθουσα Α' (straight) σφύζει από κίνηση, πάλι με συνεχή δρομολόγια στις τουαλέτες και αυτούς που παρακολουθούν όρθιοι. Η προβολή μέτρια, ο ήχος σχεδόν ανύπαρκτος, μερικές συζητήσεις και αστεία φωναχτά σχόλια από το κοινό, ροχαλητά-παρωδία κάπου από το βάθος της αίθουσας. Οι περισσότεροι μου φάνηκαν μεσήλικες, αν και αναγνώρισα μερικές φιγούρες που μου θύμισαν αγόρια της ηλικίας μου και είδα ένα δυο πολύ ωραίους και κομψούς άντρες να κόβουν εισιτήριο και να μπαίνουν μέσα. Μου φάνηκε απίθανο να οδηγούνται όλοι αυτοί εκεί από την αγάπη τους για τα διογκωμένα μέλη, είτε από την καύλα είτε από τη σιλικόνη. Μου φάνηκε ότι όσοι πάνε στα τσοντάδικα συμμετέχουν σε κάποιου είδους σιωπηλή ιεροτελεστία, ασκώντας ένα δικαίωμα ανδρικό και αναφαίρετο. H άποψη ότι η χειρομανία αποτελεί βαλβίδα ασφαλείας στην πάταξη του εγκλήματος, φαίνεται να επαληθεύεται. Είναι άλλωστε γνωστό ότι στα τσοντάδικα δεν έχουν συμβεί παρά ελάχιστα δυσάρεστα επεισόδια. Και, αυτό το Σαββατοκύριακο, τα μόνα επεισόδια που είδα να γίνονται στα απομεινάρια της σαλονικιώτικης αμαρτίας ήταν μάλλον ευχάριστα...
σχόλια