Σε σχέση με παλιότερα, σήμερα μπορούμε πλέον να μιλάμε για το αθηναϊκό art scene.

Παρόλο που το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης συναγωνίζεται σε ρυθμούς αποπεράτωσης το γιοφύρι της Άρτας, η ιδιωτική πρωτοβουλία (κυρίως) έχει βάλει την Αθήνα στον παγκόσμιο καλλιτεχνικό χάρτη. Νέες γκαλερί ανοίγουν συνέχεια, ενώ οι παλιότερες αναπτύσσονται, μεγαλώνουν και συμβάλλουν ουσιαστικά στην πολιτιστική ανάπτυξη της πόλης. Επίσης, πολλοί διεθνείς καλλιτέχνες και γκαλερί δείχνουν να ενδιαφέρονται για την Αθήνα, η οποία περιέργως ή όχι έχει αποκτήσει ένα μοντέρνο, cool προφίλ στο εξωτερικό. Ίσως, επειδή ως περίπτωση πόλης, σε αντίθεση με τις σούπερ οργανωμένες μητροπόλεις, προσφέρει μια αίσθηση αναρχίας και παραβατικότητας. Εντάξει, είναι και ο καιρός, αλλά αυτό υπήρχε πάντα. Όπως και να έχει, το θέμα είναι πως συμβαίνουν πράγματα της εποχής, πως έχει δημιουργηθεί ένα καινούργιο εικαστικό ρεύμα, κυρίως από νέα παιδιά που δεν απορρίπτουν την αθηναϊκή πραγματικότητα. Νέο αίμα που τώρα περισσότερο από ποτέ συμμετέχει, δημιουργεί, συνεργάζεται και παράγει έργο στη μοναδική πρωτεύουσα της Ευρώπης με αδέσποτο μουσείο σύγχρονης τέχνης.