Δύο καφενεία σου κινούν την προσοχή περισσότερο αν τύχει και κάνεις βόλτα σ’ εκείνη την περιοχή. Πρώτη ξεπροβάλλει η Κλεοπάτρα (πλ. Αγ. Νικολάου 15). Ανήκει σε Αιγύπτιους και φαίνεται πιο αυστηρό και πιο «ανατολίτικο» με το πλίθινο τζάκι και μια τοιχογραφία με μια χανούμισσα σε χαρέμι. Το μαγαζί είναι καφέ-ουζερί, μπορείς να φας κιόλας και έχει πολυεθνική πελατεία που παίζει σκάκι ή χαρτιά και καπνίζει τους καλύτερους καπνούς σε ναργιλέ στην Αθήνα. Πιο πάνω συναντάς το Aleppo (πλ. Αγ. Νικολάου 3), που ανήκει σε μια οικογένεια Συρίων, με καταγωγή από μία από τις αρχαιότερες πόλεις στον κόσμο, εξού και το όνομα του μαγαζιού: «Σαν Ακρόπολη δικιά σας». Με το που μπαίνουμε στο μαγαζί, πολύ καπνός και μια έντονη μυρωδιά κυρίως σάπιου μήλου μας περιτριγυρίζουν, ενώ παίζει δυνατά αραβική μουσική, κυρίως τσιφτετέλια. Μόνο τρεις γυναίκες βλέπουμε, η μία εκ των οποίων δουλεύει στο μαγαζί. Όλοι καπνίζουν ναργιλέδες και έχουν τεράστια χαμόγελα. Ένας σερβιτόρος ντυμένος παραδοσιακά κρατάει ένα τσίγκινο τενεκεδάκι και αλλάζει συχνά τα καρβουνάκια των ναργιλέδων. Ξαφνικά, το κέφι φουντώνει καθώς μια παρέα αρχίζει να χορεύει παραδοσιακά. Αν και τους λέμε ότι βιαζόμαστε, μας κερνάνε με το ζόρι ούζο -γιατί τους έχει τελειώσει το αράκ- μαζί με απίθανους μεζέδες kebab και falafel. «Το καφενείο το φτιάξαμε για να μαζευόμαστε όσοι είμαστε από τη Συρία» μου λέει ένας θείος του ιδιοκτήτη, που μένει 17 χρόνια στην Αθήνα. «Τελικά δεν έχουμε και πολλές διαφορές ως χώρες, αν προσέξεις το χορό». Πριν φύγουμε μας δίνει χρήσιμες συμβουλές για τον ναργιλέ. «Ποτέ δεν ανάβεις τσιγάρο από κει» και μας δείχνει τα καρβουνάκια. «Είναι προσβολή, σαν να με φτύνεις». Και συνεχίζει, δείχνοντάς μας τον αραβικό τρόπο «Όταν σου προσφέρουν ναργιλέ να καπνίσεις, χτυπάς απαλά το πάνω μέρος του χεριού αυτουνού που στο δίνει και έτσι είναι το “ευχαριστώ”. Ξαναχτυπάς για να το ζητήσεις πίσω. Ακόμη, τον ναργιλέ δεν τον δίνεις ποτέ έτσι απλά, πρέπει να τον τυλίξεις πρώτα πριν τον προσφέρεις».
σχόλια