Στο Μια κρυφή ζωή ο Τέρενς Μάλικ επιστρέφει σε μια πιο δομημένη αφήγηση και μεταφέρει στην οθόνη την αληθινή ιστορία του Φραντς Γιέγκερστετερ (μετέπειτα αναγορευμένου μάρτυρα της Καθολικής Εκκλησίας), ενός Αυστριακού αντιρρησία συνείδησης που αρνήθηκε να ορκιστεί εγγράφως στο όνομα του Χίτλερ, να υπηρετήσει στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, να αφαιρέσει ανθρώπινες ζωές και να εγκαταλείψει χωρίς αιτία τη γυναίκα και τις τρεις κόρες του και μαζί μια ειδυλλιακή ζωή αγρότη στις Άλπεις.

 

Αποτίνοντας φόρο τιμής στους «άκλαυτους» αντιστασιακούς τω πνεύματι που έπεσαν κρυφά, αν και ηρωικά, και δεν τιμήθηκαν για τη δράση τους, ο Μάλικ σκηνοθετεί υψιπετώς, ως συνήθως, μια σεναριακή αφορμή για τον μόνιμο θρήνο της χαμένης αθωότητας, της άρνησης του ανθρώπου μπροστά σε οτιδήποτε φυσικό και αγνό.

 

Εκτός από τον φασισμό, εναντιώνεται στη συμβιβαστική, ανάρμοστη στάση της Εκκλησίας απέναντι στον πόλεμο, αν και εξιδανικεύει το Ωραίο με τα μάτια (και, δυστυχώς, όχι με την κάμερα του Εμάνιουελ Λουμπέτσκι αυτήν τη φορά) του πιστού. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο περσινό Φεστιβάλ Καννών και αν απορείτε με τη σύντομη εμφάνιση του Μπρούνο Γκαντζ, είναι επειδή γυρίστηκε το καλοκαίρι του 2016.