Κωνσταντίνος Τομαράς, δουλεύει στο Flocafe στο Τhe Mall και μας αποκαλύπτει τα μυστικά του καφέ.
ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ της αλυσίδας Flocafé εργάζομαι συνολικά έξι χρόνια. Στο συγκεκριμένο κατάστημα του The Mall δουλεύω εδώ και τρεισήμισι χρόνια. Αυτό που έχω διαπιστώσει είναι οι αλλαγές στις συνήθειες του κόσμου τα τελευταία χρόνια: Παλιότερα έπινε φραπέ, ενώ τα τελευταία χρόνια οι περισσότεροι προτιμούν τoν εσπρέσο, είτε ζεστό (καπουτσίνο) είτε κρύο (φρέντο). Οι περισσότεροι πελάτες μας προτιμούν το ζεστό καπουτσίνο το χειμώνα και φρέντο καπουτσίνο το καλοκαίρι. Κυρίως μας επισκέπτονται άτομα ηλικίας 20-35 χρόνων, που είτε κάνουν ένα διάλειμμα ανάμεσα στα ψώνια τους είτε βρίσκονται εδώ με την παρέα τους για να πιουν έναν καλό καφέ. Όπως όλα τα Flocafé, ξεχωρίζουμε για την ποιότητα, την ποικιλία και την εξυπηρέτηση. Το μυστικό του καλού καφέ; Η πρώτη ύλη του καφέ, η espresso μηχανή, η τεχνική και το μεράκι του barista.
Ο Ηλίας Βαφειάδης, barista στο Brazilian, μας εξηγεί τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα σε ένα από τα πιο ιστορικά καφέ της Αθήνας.
«ΣΤΗ ΒΑΛΑΩΡΙΤΟΥ βρισκόμαστε από το Μάρτιο του 2007 και λειτουργούμε ανελλιπώς, με το ίδιο σκεπτικό που είχε και το ιστορικό μαγαζί. Οι θαμώνες μας είναι κυρίως οι παλιοί θαμώνες που το ανακαλύπτουν ξανά. Το μεγαλύτερο ποσοστό τους είναι άνω των 40. Έχουμε και πολύ νέο κόσμο. Ο πιο δημοφιλής καφές είναι ο εσπρέσο. Μετά ο καπουτσίνο και ο μακιάτο. Δεν πίνει πολύ ελληνικό καφέ ή φραπέ ο κόσμος πια. Ο δικός μου αγαπημένος είναι ο εσπρέσο. Διπλός το πρωί. Υπήρχαν κατά διαστήματα άνθρωποι που έπιναν και 4 και 5 εσπρέσο τη φορά. Συγκεκριμένα, ένας έπινε 6! Το 80% των πελατών μας μάς γνωρίζουν και τους γνωρίζουμε. Έρχονται πολλοί επώνυμοι, από τον πολιτικό και το δημοσιογραφικό χώρο κυρίως, αλλά και από τον καλλιτεχνικό.
Ο καφές μας είναι εξαιρετικής ποιότητας. Έχουμε το καλύτερο χαρμάνι από Κολομβία και Γουατεμάλα, ένα blend που το φτιάχνουν για εμάς και το εισάγουμε από την Αμερική. Ο λόγος που εισάγουμε εμείς τον καφέ είναι για να έχουμε την ποιότητα που θέλουμε. Για να κάνουμε και τη δια- φορά στη γεύση. Το προσωπικό μας είναι πολύ έμπειρο. Ποτέ δεν έχουμε ακούσει παράπονο για τον καφέ. Όλα τα γλυκά τα φτιάχνουμε μόνοι μας. Και θα το κάνουμε για όσο αντέχουμε.
Υπάρχει κρίση και κάθε μέρα φαίνεται και πιο πολύ. Είναι πραγματικότητα. Βλέπεις τη ροή του κόσμου σε σχέση με πριν, έχει μειωθεί. Ελπίζουμε να είναι κάτι πρόσκαιρο. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι που σε μια πρωτεύουσα πέντε εκατομμυρίων -και ιδίως στο κέντρο- βλέπεις κόσμο να κυκλοφορεί πολύ συγκεκριμένες ώρες. Δεν βλέπεις πια δηλαδή τον κόσμο που κυκλοφορούσε στις 8 η ώρα το πρωί, τον βλέπεις αργότερα. Δεν ξέρω αν είναι πρόσκαιρο, αλλά μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση. Βγαίνουν μετά τις 12 κι αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα: πού είναι αυτός ο κόσμος; Έχουν αλλάξει οι ρυθμοί ίσως, μπορεί να βλέπει και το κέντρο ως μια μεγάλη ταλαιπωρία με όλα αυτά που έχουν συμβεί, να αρκείται στο να επισκέπτεται τα συνοικιακά μαγαζιά. Ελπίζω, όταν ο καιρός ζεστάνει, να επιστρέψει ξανά στο κέντρο».
Ο Χρήστος Καλαμάρας, μετρ στο Jackson Hall, περιγράφει πώς περνά η μέρα σε ένα από τα πρώτα μαγαζιά της οδού Μηλιώνη.
«ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΟ JACKSON HALL ήταν μια καινοτομία την εποχή που έγινε, επειδή κατάφερε να κατεβάσει τον κόσμο κάτω από τη Σκουφά. Ήρθε ακριβώς την ώρα που οι ανάγκες του κοινού ήταν τέτοιες ώστε να μη χρειάζεται να μένει μέχρι πολύ αργά και να ξενυχτήσει. Μετά από το γραφείο, την εταιρεία, ερχόταν εδώ να φάει, να πιει καφέ και να πάει μετά στο σπίτι του. Είναι σε τέτοιο δρόμο που το έκανε να ξεχωρίσει, μαζί με τον καλό καφέ και το σέρβις. Έγινε ένα πέρασμα που είναι πασαρέλα, χάζι, διάλειμμα από ψώνια, τρόπος ξεκούρασης και κουβέντας. Οι πιο δημοφιλείς καφέδες μας είναι ο καπουτσίνο και ο εσπρέσο. Ο καπουτσίνο είναι καφές που σε κρατάει στο χώρο περισσότερη ώρα, ενώ ο εσπρέσο είναι για κάτι στα γρήγορα. Οι θαμώνες μας είναι μωσαϊκό. Και ηλικιακά και σε επίπεδο οικονομικό και πνευματικό. Από το παιδί που δουλεύει σε ένα κατάστημα, έναν πολιτικό, έναν καθηγητή πανεπιστημίου, ένα μοντέλο, έναν ηθοποιό. Έχουν αλλάξει οι συνήθειες του κόσμου. Ενώ στην αρχή δίναμε κρύο καφέ, νες ή φίλτρου, τώρα έχουμε πάει στον εσπρέσο, καπουτσίνο, μακιάτο, διάφορα είδη μόκας, σοκολάτας…
Φαίνεται η διαφορά με την οικονομική κρίση. Είναι αυτό που πλανάται. Μπορεί να μην το εισπράττουμε εμείς άμεσα, αλλά πλανάται. Ο κόσμος δεν θα σταματήσει να πίνει ποτέ καφέ και να βγαίνει να συναντηθεί με τους φίλους του. Είναι ένας τρόπος να εκτονώνεται και να ξεφεύγει από τα προβλήματά του. Έχουμε δει διάφορα παράξενα. Το τελευταίο που θυμάμαι είναι μια κυρία που ζήτησε ένα σκέτο ελληνικό και μετά ζάχαρη, έβαλε στον καφέ δυο κουταλιές και τον ανακάτεψε! Οι περισσότεροι καφέδες που έχει πιει κάποιος είναι τέσσερις. Υπάρχει κι ένας επώνυμος που μπορούσε να πιει μέχρι 12 καφέδες. Φραπέ! Υπάρχουν μυστικά για καλό καφέ. Κάθε καλό μαγαζί έχει τα δικά του. Έχουν σχέση με τις ποικιλίες, τον τρόπο που χειρίζεσαι τη μηχανή, την εμπειρία του ανθρώπου που τον φτιάχνει. Ο ίδιος καφές με το ίδιο μηχάνημα σε διαφορετικά μαγαζιά μπορεί να μην έχει καμία σχέση… Πίνω εσπρέσο σταθερά. Τρεις την ημέρα.
σχόλια