Αφιέρωμα στον Σαραντάρη

Αφιέρωμα στον Σαραντάρη Facebook Twitter
0

Στο τελευταίο τεύχος του «Οδός Πανός» (τεύχος 144, Απρίλιος-Ιούνιος 2009) υπάρχει ένα εκτενές αφιέρωμα στο σπουδαίο ποιητή του Μεσοπολέμου Γιώργο Σαραντάρη, ποιητή του περιθωρίου, ιταλοτραφή, δοσμένο από νωρίς στην ποίηση και τη φιλοσοφία, που πέθανε στα 33 του χρόνια από τις κακουχίες της Κατοχής το Φεβρουάριο του 1944. Γόνος εύπορης οικογένειας που εγκαταστάθηκε στην Μπολόνια της Ιταλίας, ανατράφηκε σε ένα μεσοαστικό ευρωπαϊκό περιβάλλον που δεν είχε σχέση με το νοσηρό λογοτεχνικό περιβάλλον της δεκαετίας του ‘30, σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια και το 1931 επέστρεψε στην Ελλάδα για να υπηρετήσει στο στρατό. Ως το τέλος της ζωής του πρόλαβε να επισκεφτεί άλλες δύο φορές την Ιταλία και δεν κατάφερε ποτέ να εργαστεί. Ο ίδιος ταλαιπωρείται ψυχικά από το γεγονός ότι τον θεωρούν «αργόσχολο» - επιβιώνει μ' ένα μικρό εισόδημα από νοίκια και κληρονομιές. Όσο ζούσε κατάφερε να εκδώσει τέσσερις μικρές συλλογές, ενώ το 1987 οι εκδόσεις Gutenberg ολοκλήρωσαν την έκδοση των ποιητικών Απάντων του σε επιμέλεια του Γιώργου Μαρινάκη, σε ημερολογιακή σειρά, που καλύπτουν 2.200 σελίδες!

Διάφορα
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ